De nieuwste video vind je hier! Het vierde en laatste interview: Joost in Australie !

zondag 26 december 2010

Prevelly - Augusta - Windy Harbour - Banksia Camp 17 - 19 December

Doordat we dus de surfplank van Steef binnenkort moesten gaan ophalen, hebben we onze dagen iets anders moeten inplannen. Dit hield in dat we ook iets minder tijd hadden om te trip naar Esperance te kunnen maken. We hadden met Darryl afgesproken om net voor de kerst weer langs Singleton te rijden en de plank mee te nemen, daarna zouden we langs Perth naar boven rijden om in Yanchep tijdens de kerst op een camping te staan. Voor de zekerheid hebben we al vooruit gebeld en gereserveerd, want blijkbaar gaan veel Australiers zelf vanaf de kerst kamperen.
Na Prevelly en Margaret River was het een korte rit naar Augusta, met wederom een kust waarvan je alleen maar " oooooh" kan zeggen.
Historic water wheel in Augusta

Nog beter was dat op de camping, direct aan een van de strandjes, je een briljant uitzicht had over de zee. Stond je lekker je avondeten te bbq'en dan keek je zo over een blauwe zee uit en hoorde je de meeuwen boven je hoofd langsvliegen (gelukkig stonden we onder een afdak). Steef heeft in Augusta nog verlekkerd in een visserswinkel gestaan om een hengel en bijbehorende dingen te halen.
Stefan doet een poging met vissen
Vervolgens in een te harde wind ergens zijn lijntje uitgegooid, maar het mocht niet baten. Ooit zullen we een lekker visje kunnen bbq'en ;).







Via Augusta kwamen we aan in Windy Harbour, ach dat windy namen we nu maar voor lief, de camping lag ook weer aan de kust en zorgde voor een lekkere frisse zeelucht. Ook houdt dit over het algemeen de muggen tegen, helaas hadden we die avond de koning der muggen in onze auto die zich niet liet vangen.

Wat leuk was aan deze camping was dat het een erg simpele, maar open camping was. Niet heel druk en om de paar meter een stenen bbq. Waar je dan uit een bak hout kon halen en lekker zelf een vuurtje stoken, altijd gezellig!
Koken op de bbq
Na snel wat gegeten te hebben,
wilden we perse nog langs Salmon Beach daar in de buurt...want daar had je een super mooi uitzicht over..jawel...de kust. Alleen op het laatste moment staken de wolken daar een stokje voor, dag zon...hallo wind.

zonsondergang..met een beetje zon





Toch blijf het daar ongelofelijk mooi qua uitzicht en is het verfrissend om in Australie lege stranden te zien, als je Bondi Beach en de drukke Oost kust gewend bent.

Mandalay Beach bij Broke Inlet

Een nieuwe dag, nieuwe uitdagingen...vandaag zouden we voor de eerste keer echt offroad gaan met onze 4WD. De eindbestemming zou bij Broke Inlet zijn, links van Walpole in een National Park. Het mooie is dat deze National Parks, hier zijn er een heel wat te vinden in Australie, vaak bushcampings hebben. Vaak zijn deze routes alleen te rijden met een 4WD, dus laat nou net het geval zijn dat wij er een hebben!
Nadat we eerder op de reis ergens een paar uur in de bush hadden gereden op zoek naar een meer, zag ik er een beetje tegenop weer bijna ergens te gaan verdwalen. Maar Steef de ontdekkingsreiziger, niemand houdt hem tegen ;-). We zijn ook wel goed voorbereid aan onze auto tocht begonnen moet ik zeggen;  verbandtrommeltje, gereedschap, genoeg eten en water, walkie talkie, luchtcompressor voor de banden en met een heus overlevingsboek voor in de outback zijn we niet de doorsnee toerist in een huurauto. Maar toch als we telkens 'off the beaten track' gaan..dus van de snelweg af...word vooral ik een beetje zenuwachtig.
Uiteindelijk was het de hobbelige tocht door bergen zacht zand zeker waard, want de plek waar we overnacht hebben (in het Banksia Camp) was echt geweldig. Weer direct aan de kust met uitzicht over een baai, grote rotsen en de auto paste mooi verscholen tussen wat bosjes.

Ook hebben we hier een Nederlandse vrouw met Engelse vriend ontmoet. Kleine wereld ook nu weer, sta je in een National Park in Australie op een bushcamping..kom je altijd weer een Nederlander tegen :). Zij woont en leeft zo'n 4 jaar al in Australie samen met haar vriend en zelfs nu dat ze zwanger is waren ze gezellig samen op roadtrip. Erg bewonderingswaardig vond ik dat, want altijd glimlachend liep ze rond terwijl haar vriendje de mooiste verhalen aan ons vertelde.
Na een nachtrust waar je u tegen zegt ( zo goed en vast hebben we die nacht namelijk geslapen) reden we samen met het andere koppel naar de Broke Inlet zelf, weer een hobbelige tocht verder naar beneden. Erg grappig was dat achter hun auto nog een klein rubber bootje hing, die soms een metertje de lucht in sprong wanneer de sterke Landcruiser gas gaf over een hobbel. Het gehobbel was het wederom weer waard, want we kwamen bij een strandje aan waarbij je het gevoel kreeg aan het einde van de wereld te staan. Zo vredig...en zo mooi geplaatst met stenen en groen....het was bijna nep!
Broke Inlet strandje


Inmiddels was het bijna 12 uur in de middag en we wilden die dag nog naar een Tree Walk in Walpole, om vervolgens nog een nieuwe slaapplek te gaan zoeken. Helaas moesten we daarom afscheid nemen van het vredige park en ook onze nieuw gemaakte vrienden. Wij gingen verder naar het oosten en zij gingen terug naar huis in Perth.

Onze auto verscholen in de bosjes in het Banksia Camp


Om te kunnen kamperen in een National Park, is het vaak handig een 4WD te hebben. Soms is het zelfs een must, omdat je anders niet ver kan komen in het park. Om er te kunnen overnachten lees je voor het binnenrijden van het park altijd even het mededelingen bord en wordt er van je gevraagd een kleine fee te betalen voor je overnachting. Er zit verder niemand die het geld van je aanneemt, maar je stopt het samen met wat informatie over jezelf in een brievenbusje. Meestal zal een Ranger later een kijkje komen nemen bij het kamp, maar in ons geval is dat niet zo geweest...we hadden dus ook gratis kunnen overnachten ;). Nu hebben we 7 dollar per persoon betaald.





zaterdag 25 december 2010

Cockburn - Mandurah - Prevelly 14 - 16 December

Op onze eerste camping net onder Fremantle, in het plaatsje Cockburn (tja....what's in a name he?) hadden we een leuke vier-kerst-in-de-zomer ervaring. Toen we de eerste dag in kwamen checken zei de medewerkster dat vanavond "Caroling" zou plaatsvinden. Oftewel, kerstliederen zingen vanaf 7 uur, op het veldje aan het begin van het park. Rond 7 uur waren we het alweer vergeten, totdat we in de verte een zacht gezang hoorden. Iets wat overigens snel harder werd, want er stonden drie medewerksters van het park met versterkend soundsystem uit volle borst te zingen. Begeleid door een kleine band waaronder 3 blazers.
We besloten maar even een kijkje te nemen en om wat vast te leggen op film, aangezien het een voor ons een best apart schouwspel was...zo in de zomer met ondergaande zon. Kinderen van de camping liepen met kerstmutsen op door het publiek  en ook de senioren (inclusief rollator en kerstmuts) hadden een VIP rij vooraan. Na een kwartier hielden we het wel voor gezien, de liedjes waren allemaal in het Engels haha...en aangezien wij van de meesten alleen de Nederlandse versies kennen...was er al gauw niets meer aan.
Het was tijd om te vertrekken uit Cockburn (blijft een belachelijke naam) en op weg te gaan naar Singleton. Daar had Stefan bij een Surfboard Shaper een surfboard besteld, waarvan we het ontwerp eerder in Sydney naar de man hadden gemaild.
Blij als een kind kon Steef niet wachten om het eigen surfboardje in zijn handen te houden. Helaas bij aankomst bleek het een geval van een true blue Aussie....hij was er wel mee bezig maar het was zeker nog niet af. Wel zagen we in grote lijnen hoe tof de plank zou worden, dus dat maakte al een hoop goed. Na een globale nieuwe afspraak te hebben gemaakt met Darryl (" Bel ons maar als hij af is..." ) besloten we een slaapplek te gaan zoeken voor de nacht. Mandurah leek wel een geschikt plaatsje om de tussenstop te maken en we vonden er gelukkig snel een simpele, maar ok camping. De eigenaresse, een hele aardige mevrouw (vind vooral ik ;)) vroeg aan Steef hoe hij aan zo'n mooie vriendin kwam? Maar zei er gelukkig giechelend snel bij: "You're not too bad yourself ;-)".
Die avond was er een kerstparade in het dorp, niet dat wij van de partij waren maar we werden wel door de parade gedwarsboomd omdat we niet bij de drankenzaak konden komen met de auto. Een lekker wijntje of biertje voor het slapen gaan hoort er wel bij op de camping natuurlijk. Lopend richting de winkels kwamen we wat inwoners tegen, die wederom met kerstmutsen, Rudolph geweien en slingers rondliepen. Grappig.
Wat we trouwens op de camping ervoor al hadden gehoord is dat we precies goed getimed in het El Nino seizoen zitten. Iets wat 1 keer in de negen jaar voorkomt...dusssss. Dit houdt in dat het af en toe gigantisch waait en dat het 's avonds flink kan afkoelen, daarnaast regent het op sommige plekken overdreven veel. Op zich wel fijn, dat we 's nachts niet zwetend in een slaapzakje in de auto liggen...maar de wind is af en toe echt too much. Ik weet het...het is gelukkig geen 15 cm sneeuw zoals in Nederland op het moment ;). Maar in je korte broek of rokje is het soms even omschakelen.


De volgende locatie waar we onze camping vonden was Prevelly, bij Margaret River. Een wat meer toeristisch en vooral voor surfers populaire plaats. Vanaf de camping was het een korte rit naar het strand en de kust was hier ook weer fenomenaal. Lange kustlijnen met rotsen en helder blauw water.
Surfklasjes zag je bezig in het water in de verte en ook windsurfers waren ver op het water met hoge golven geweldige stunts aan het uithalen. Over het algemeen weinig toeristen en vooral Australiers op vakantie, maar dit geldt wel voor de hele reis de we tot nu toe hebben afgelegd langs de kust. Wij hebben ons er wel op verkeken dat er eigenlijk overal niet zoveel te doen is, de campings liggen vaak buiten het centrum van de stad (als er al een centrum is) en iedereen heeft hier een ritme van slapen rond 9 a 10 uur in de avond en om 6 uur opstaan. Iets wat wij ook snel hebben opgepakt, want de zon gaat al rond half 8 onder hier in de zomer.

Op de camping in Prevelly stonden wij naast een man Stephen (of Steve zoals hij het zelf liever heeft) en zijn zoon Mitchell. Twee nachten zouden wij hier overnachten en gelukkig konden we het al snel goed vinden met de beste man. Gezellig samen de eerste avond bij het kampvuur over het leven praten in Australie en Nederland.
Steve had sinds een paar weken een heel lief en jong hondje bij zich, een Kelpie (een typische Australische hond). Het is een ras wat ook gebruikt wordt voor o.a. het schapen herden, dus hij was echt onvermoeibaar. Buster was vaak aan het rennen en bezig je mouw een maatje groter te maken en op het andere moment lag hij vredig slapend aan je voeten.
Steve was met zijn (jonge) 47 jaar onlangs gepensioeneerd, zijn huis verkocht, gezorgd dat hij geen schulden meer had en besloten om Australie rond te trekken. Zolang het kon en hij zich er fijn bij voelde. Zijn zoon kon hem nu zo'n 4 weken vergezellen vanwege de kerstvakantie en ook hij leek als een vis in het water op de camping. Erg leuk om Steve te horen klagen over de vroegere vrouwen in zijn leven en waar hij naar op zoek was. Wie weet ging hij nog naar Thailand en haalde hij er daar maar een vandaan, want die Australische vrouwen waren maar te complex en keken teveel televisie.
Op een van de ochtenden namen ze ons mee naar een mooi surfstrand in de buurt, zodat we naar hun surfkunsten konden kijken. Helaas waren er geen al te beste golven en hebben we boterhammen met pindakaas en jam gedeeld op het strand. Toen hij vroeg hij oud we eigenlijk waren, zei hij dat hij ons beiden op maximaal 25 jaar had geschat. Stefan knikte hierbij bevestigend, maar aangezien ik over twee maanden alweer 29 word was ik blij verrast. Toen zei Steve dat hij wel had ervaren dat bij mensen zoals wij die rondreizen en gelukkig zijn, het vaak moeilijk is de juiste leeftijd in te schatten. Omdat het gelukkig zijn er al wat jaartjes afhaalt.
Wij vroegen daarop aan Mitchell hoe oud hij was (wij dachten 16) en toen hij zei 14 jaar..maakte hij het een beetje ondeugend af met..." Yeah..I'm just happy.. ;) ".

Na twee avonden met hun bij het kampvuur te hebben gezeten, wijn en verhalen te hebben gedeeld, ik twee gigantische shampoo en conditioner flessen van Steve kreeg (zijn andere zoon was namelijk kapper) moesten we afscheid van ze nemen. Alsof we familie achterlieten in Prevelly reden we weg, hopend dat we ze misschien nog een keertje tegen zullen komen ergens tijdens de reis.

vrijdag 24 december 2010

Perth en Fremantle 10 -13 December 2010

Vliegen van Sydney naar Perth duurt ongeveer 4,5 uur, dus dat is een tijd waar nog wel mee te leven is. Nadat we in Sydney zelf hadden ingechecked, inclusief baggage, konden we door de douane. Dat is trouwens weer een nieuw iets van Qantas, er staat bijna geen personeel meer en je kan heel futuristisch lekker alles zelf doen.
Eenmaal bij de douane vond de beambte het erg grappig een "piep-piep-piep-piep" geluid te maken, toen ik door het controle poortje liep. Waarna ik alleen maar op z'n Haags verontwaardigd: " Nah...!" kon zeggen...en hij op z'n Australisch reageerde met..."Neh..." (en er ook bij lachen). Leuk die communicatie zonder grenzen.
Helaas werd ik wel weer steekproefgewijs door de volgende beambte gevraagd of dat ik mijn bagage even wilde laten doorzoeken op explosieven. Of ik wist hoe het werkte, vroeg ze... Ik antwoordde dat ik het weleens op tv had gezien, in zo'n vliegveld programma. Vervolgens ging er een soort grote wattenstaaf snel en zonder daadwerkelijk contact over mijn lichaam en in de tassen. God...wat zou er toch zijn gebeurd als er Positive was verschenen in het computerschermpje van de vrouw........? De uitslag was natuurlijk Negative dus we konden verder naar de gate.

In Perth kwam weer snel onze baggage over de band, klaar om mee te nemen. Redelijk gaar van de vliegreis, met veel turbulentie, belde Steef Mitch op om te melden dat we aan waren gekomen. Hij zou ons ophalen van het vliegveld met de auto, ONZE auto.
Groter dan ik me kon herinneren van de foto's kwam de zilveren Mitsubitshu Pajero de hoek om. In super goede staat en natuurlijk het stuur aan de rechterkant werd de Pajero aan ons overhandigd. Die nacht zouden we voor laatste keer nog even "luxe" in een hotel slapen, om de volgende dag op jacht te gaan voor alles wat we nodig hadden om er een woon auto van te maken.
Om half 7 ging de wekker en na wat gestuntel met onze tassen en koffer door de smalle gangen van het hotel propten we ze in de auto en gingen we op weg. Steef had een lijstje gemaakt met winkels die we konden bezoeken voor onder andere het hout voor het bed, de matras, de koelbox en gereedschap. Om deze ervaring even heel kort samen te vatten: 30 graden Celcius, volle zon, sjouwen, timmeren, boren, schroeven, winkels kwijt raken op de kaart en voor het gevoel duizend rondjes rijden in de buitenwijken van Perth. Het hele proces van de auto gereed maken, heeft ons uiteindelijk 2 a 3 dagen geduurd. Lachwekkend, helemaal toen we erachter kwamen dat een kwartier van de camping waar we zaten een straat zat met alle winkels die we nodig hadden. Ach...weer wat geleerd. ;)

Op de weg naar een nieuwe camping kwamen we enkele bordjes tegen waar "garage sale" op stond. Bij de derde besloten we maar eens een kijkje te nemen, we waren namelijk nog op zoek naar borden, bestek en pannen. En ja hoor...een aardige oude meneer stond in de garage van zijn zoon wat zooi te verkopen. Een doos was gevuld met oud servies en bestek, dus wij keken elkaar hoopvol aan. 10 Dollar voor de gehele doos, stond erop. Meenemen dus! We konden later wel uitzoeken wat we konden gebruiken en wat we weg zouden doen. Een beetje melig laden we alles in de auto, maar ook trots dat we hier geld op hadden bespaard.
De camping (een Big4, Aspen Park), beviel ons prima en zorgde in ieder geval voor de tweede en de derde nacht (op een camping) voor een rustige beginplek van de reis met de 4WD. Het lag net onder Fremantle, wat een ouder gedeelte is van de stad Perth. Veel relaxter, minder auto's en rennende zakenlui, met ook de nodige restaurants, winkeltjes en bars. Waarschijnlijk een leukere plek om als backpacker te verblijven dan Perth zelf.
Nadat we alles hadden gekocht, Stefan klaar was met timmeren, rechttrekken en alles een plek te hebben gegeven in de auto...waren we travel-proof. Ready to go!


woensdag 22 december 2010

Hoe het verder ging in Sydney ... 3 - 9 December 2010

Sydney blijft voor ons nog steeds ons tweede huis, helemaal aan de andere kant van de wereld ten opzichte van het kleine Nederland.
Toch merkten we wel de kleine veranderingen nu we voor de tweede keer samen er waren. Er niet meer zitten voor stage en werk zorgde ervoor dat we als verdwaalde toeristen rondwandelden. Niet dat we echt de weg kwijt waren, maar juist het gevoel van het wonen en werken in de stad was toch weg. Zonder vast woonadres, waren we voor de buitenwereld "gewone toeristen", wisten zij echter veel dat we heus nog wel wisten hoe we ergens in het zakencentrum en daarbuiten moesten komen. Naast ons gemopper op de kleine veranderingen zoals wat prijzen van het openbaar vervoer, genoten we zeker van het doelloos rondwandelen. Niet zo gedwongen om alle toeristische hotspots te bezoeken, brachten we aardig relaxt onze dagen door (die overigens zo omvlogen).
Nu ik eraan denk, ik heb het Opera House niet eens op de foto gezet, ach..dat komt in Februari nog wel ;-)...luxe probleem.

Enkele highlights tijdens onze eerste week in Australie, was de reunie met Maret die ook aan het rondreizen is in Australie...en zij gaat waar het voor haar interessant is. Ze kwam twee weken voordat wij allemaal naar Australie zouden vertrekken nog bij ons thuis eten, zodat we alvast wat over Sydney konden kletsen. Erg leuk was het om haar in de stad uiteindelijk te zien, toen we op een warme dag in de Botanic Gardens afspraken.
met Maret
Spontaan en sociaal als ze is had ze al vriendjes gemaakt in het hostel en was haar stem al aardig schor van de avondjes in de kroeg. Wij luisterden er naar als twee gepensioeneerde Sydney-experts en knikten goedkeurend van: "Goed zo chick, zo hoort het in Sydney".







 
Sinterklaas met de Nederlanders
Ook was het op de zondag na aankomst Sinterklaas (ja ook in Australie natuurlijk, de Sint doet niet zo moeilijk).
Via MeetUp.com was ik in Februari van dit jaar in contact gekomen met vele Nederlanders die nu in Sydney wonen. Af en toe hadden ze al een borrel samen, of een leuke get together wanneer Nederland moest voetballen. Nu hadden we geregeld dat we op zondag 5 December Sinterklaas zouden vieren, in een park met uitzicht op de Harbour Bridge en het stadscentrum. Uiteindelijk kwamen er zo'n 18 mensen naar de meeting (wat overigens een lunch was) en brachten wat lekkere dingen mee en eventueel een klein kadootje om uit te wisselen. Leuk om op deze manier nieuwe mensen te leren kennen en hun achtergrond wat ze naar Sydney heeft gebracht.
Een ander hoogtepunt van die week was het afnemen van het eerste interview met een Nederlander die had gereageerd op onze oproep. Semra was de gelukkige (of eigenlijk wij, want we hebben het interview helemaal over moeten doen vanwege een "de camera heeft niets opgenomen - geval" ). Semra werkte heel geduldig mee en waarschijnlijk door haar journalistieke achtergrond, stond ze ook erg open voor het gehele project. Uitgebreid gaf ze antwoorden op al mijn vragen en hield dat enthousiasme vast voor wel 2 uur lang.
Zo sukkelden we een beetje verder tijdens ons verblijf in Sydney, op een gegeven moment zelfs aardig verveeld...we waren wel klaar om aan ons West Kust avontuur te beginnen! Stefan had al meerdere malen contact gehad met Mitch, de vorige eigenaar, en die had de auto al helemaal schoon en in tip top conditie klaarstaan.
De avond voor ons vertrek naar Perth spraken we voor het avondeten nog af met Janine, een oud collega van mij die als Canadese al een jaar of 3 nu in Sydney woont en werkt. Woonachtig in Newtown spraken we daar met haar af. 
Janine en Lieve in Newtown
Newtown is een buitenwijk van Sydney, waar veel studenten, moderne hippies en alternatievelingen wonen. Veel restaurantjes, tweedehands winkeltjes en muziekwinkels zorgen voor een gekleurd straatbeeld en dan hebben we het nog niet eens over de mensen die er rondlopen;).
In een restaurant met een naam zoiets als Funky House, werd ons eten geserveerd onder het geluid van de live jazz band. Erg luid!..maar funky.
Nadat we elkaar ongeveer een uur niet hebben kunnen verstaan en bijgekletst hadden, zover dat dus kon, moesten Steef en ik alweer afscheid van haar nemen, omdat we al onze spullen nog moesten inpakken voor de volgende ochtend.
Eindelijk zou het nieuwe en nog onbekende onderdeel van ons reis beginnen, waar we al maanden naar uit hadden gekeken!

dinsdag 14 december 2010

Eerste interview online!

Ja mensen, het heeft even geduurd...maar we hebben internet!
Wat blijft het toch lastig om in een modern land als Australie (de meeste plekken dan) internet te vinden.   Nou, het is er wel...maar als je relatief snel internet nodig hebt om een filmpje te uploaden dan blijkt het toch lastig.

Onze zoektocht de afgelopen dagen ging als volgt:
- alle Maccas af (MacDonalds ) hier hebben ze gratis internet maar zo langzaam,
- draadloze netwerken op de campings uitproberen (wel betaalt maar te sloom nevertheless),
- en met de auto een beetje sneu door te stad rijden, met de laptop naast ons om te kijken of we ergens en gratis netwerk tegenkwamen haha.

We hebben sinds gisteren eindelijk in Freo (Fremantle, een buitenwijk van Perth) bij de Vodafone winkel een internet dongel gehaald. Die pluggen we dus gewoon in onze laptop en kunnen hopelijk het grootste gedeelte van onze reis overal internetten. Fabian en Bibi, bedankt voor jullie leen-dongel...we hebben hem nog...maar Vodafone was goedkoper ;).

Maarrrrr, waar het nu echt over gaat in dit bericht is het eerste interview wat we hebben afgenomen op 9 December in Sydney. Semra was de eerste Nederlander die het aandurfde om met ons in gesprek te gaan over haar ervaringen in Australie en het resultaat is hier op de blog bovenaan (en dit bericht) terug te vinden.
Zoals uit het interview zal blijken is Semra tijdelijk in Australie vanwege een stage, maar wie weet kiest ze er ooit nog voor om langer te blijven (ja weer zo'n Love story ;)) . Om het 'interview project' te beginnen was zij de ideale persoon voor ons, omdat ze in zekere zin veel op ons leek vanwege het stagelopen en wonen in Sydney. (Iets wat ons erg bekend is).
Vanaf dit punt zullen we interviews afnemen met Nederlanders die langer in het land wonen om erachter te komen wat hun ervaringen zijn met het daadwerkelijke emigratie proces.

Veel kijkplezier en laat even weten wat je er van vindt:)


Een kopje koffie met....Semra from Lieve Dijsselbloem on Vimeo.


Eventuele publicaties van de video op andere websites, startpagina's en fora is toegestaan. Graag ontvangen we wel even een mailtje op stefanlieve@yahoo.com zodat we op de hoogte zijn, bedankt!

woensdag 8 december 2010

U wordt geDOWNgrade, surprise!

Ik kan het verhaal heel kort houden, omdat wij er liever niet over praten. Maar omdat we weten dat er mensen zijn die in Nederland in alle ellende in de sneeuw vastzitten, hopen we dat jullie het extra waarderen 1 ellendig verhaal vanuit onze kant mee te krijgen...
Toen we vrijdag (met een dag vertraging) aankwamen in Sydney en het verhuurbedrijf van onze Studio opzochten, verliep het ontvangen van onze sleutels snel en gemakkelijkl. Erg fijn na de lange reis...
Snel mompelde het meisje tenslotte nog een vraag onze kant op :" Jullie weten dat jullie van kamer moeten wisselen op zondag?" 
"Nee......?"was onze reactie. 
" Oh vreemd, nou ja het is in ieder geval zo..omdat het bijna Kerst is komen de eigenaren van de woning zelf er gebruik van maken " (het was die dag 3 December...zo'n 3 weken nog te gaan voor Kerst).

Oververmoeid en een beetje verbaasd vonden we het allemaal prima en snel namen we de sleutels van ons tijdelijk onderkomen in ontvangst. De mensen die onze eerste video hebben bekeken, hebben ook meegekregen dat we echt een heel leuk appartementje hadden met mooi uitzicht. Het kamerwissel verhaal hadden we al snel op de achtergrond geplaatst en genoten de dagen dat we er zaten van het appartement. Helaas.....de zondag kwam snel.
Spullen weer ingepakt en het servies afgewassen weer opgeborgen in de keukenkastjes.

We zouden verhuizen van 707 naar 704, een paar deuren verder in de gang. Met alle spullen sjouwden we de hal door en openden de deur.....inderdaad DIT was echt een studio. We waren blijkbaar 'geupgrade' voor de eerste dagen van ons verblijf, vandaar ook de twee kamers in appartement 707. 704 Was echter wel een studio (slaap, woon en keuken gedeelte ineen) en nog erger....geen balkon! Daarbij kwam ook nog dat we aan de achterkant van het gebouw zaten...met 'bijna' uitzicht op de baai. Ja mooi....een stel huizen gewoon hoor.
Heel even zagen we deze roomswitch niet zitten, maar besloten het maar te accepteren en een beetje op z'n Nederlands met elkaar er over te mopperen en te klagen. Tot het moment dat we wilden gaan koken.
De kamers zijn semi - hotel, dus je krijgt er wel 1 rol wc papier, wat handdoeken, servies, kookgerei en bestek..maar housekeeping (een poolse schoonmaak meneer denken we) komt eens per week.
De bestekbak was zo NIET schoon en toen we nog een schaal vonden waar de chips resten in zaten, werd vooral ik (Lieve) niet vrolijk. Als we nou in een hostel hadden gezeten was dit alles nog enigzins vanzelfsprekend geweest in de gemeenschappelijk keuken, maar voor zelfstandige woon- en verblijfruimtes kon dit echt niet. 

De dag erna zijn we langs het kantoortje gelopen en die schrokken (gelukkig) ook van ons verhaal. Excuses werden aangeboden, maar helaas was alles volgeboekt op het moment, dus weer van kamer wisselen zou niet gaan. Nou ja...accepteren als onderdeel van ons avontuur dan maar he....;)
Overigens werd vandaag de schoonmaak meneer nog langsgestuurd...die eerder al een roostertje voor onze oven ergens had opgeduikeld (die zat er namelijk niet in haha). Alleen kwam hij met een rooster en schaal aanzetten die dus niet voor de kleine oven gemaakt waren hahaha.....gevolg: het deurtje kan niet dicht. Ook heeft hij alleen die ene bestek la schoongemaakt...en niet de rest van de keuken, waar ik nog steeds jeuk op mijn hoofd van krijg. 

Internet wat we zo fijn hadden vanuit ons eerdere verblijf, is samen met ons balkon en het juiste ovenroostertje ver te zoeken. Daarom moeten we als een stel zwervers op de stoep voor het gebouw met onze laptop zitten, daar hebben we wel bereik. We zitten ook letterlijk tegenover de zwerver bij de supermarkt aan de overkant, compleet met mondharmonica.






Een LEUK laatste nieuwtje over deze plek is dat ooit de Beatles hier hebben overnacht tijdens hun bezoek aan Sydney. De hele straat was gevuld met fans en (volgens ons) hebben ze vanuit ons eerdere balkonnetje staan zwaaien naar het volk beneden.
Stefan gaat vreemd genoeg ook steeds meer op een Beatle lijken......

Sydney changes in time

"Hallo, wij willen graag een Blue Weekly Travel pass....
Wat? Die bestaan niet meer?
hehehe...ja wij waren hier 2 jaar geleden voor het laatst...wat heeft u dan?"

Het blijft altijd een beetje lastig, accepteren dat ook in de omgeving die ooit zo vertrouwd voelde...dingen kunnen veranderen. Zo ook onze oude, vertrouwde travelpass. Dit is ..of was...een combi kaart voor de trein, bus en ferry (pont) de wij iedere week voor 30 dollar kochten en zo onbeperkt konden reizen. Super geregeld en toen helemaal met de euro-australische dollar koers, goedkoop. Na een optelsom te hebben gemaakt hoeveel we dachten deze week met het openbaar vervoer te gaan reizen, vonden we dat we maar snel zo'n kaart moesten aanschaffen. De meneer aan het loket keek ons alleen een beetje vreemd aan, toen we om de pas vroegen. Later las ik overigens dat het nieuwe passen systeem pas in April dit jaar was doorgevoerd, dus we waren nog niet geheel waardeloos geworden met onze kennis van Sydney ;)
Maar nu was er dus een geweldig nieuw systeem om vooral de toeristen het leven wat makkelijker te maken.
My Zone is voor hun de oplossing zoals voor ons de OV chip kaart...( u voelt al aan wat ik van deze My Zone vind). Nu kan je een aparte kaart kopen voor trein (MyTrain), bus (MyBus) en natuurlijk de pont (MyFerry)....want wie reist er nou met alle drie tegelijk he?..gekke mensen..
Uhm toeristen wellicht?

Oh maar wacht...er bestaat ook een combinatiepas! MyMulti (slim bedacht hoor)....in plaats van 30 dollar, is deze nu 41 dollar geworden. He maar wacht eens...dat is toch hetzelfde als de Blue Travel Pass waar ik eerder om vroeg?....VERWARREND Loket meneer!!!
Puur uit principe en het gevoel alsof we door onze eigen stad in het ootje werden genomen, hebben we besloten deze dus niet aan te schaffen. 



Voor diegene die de eerste keer in Sydney komt en de 30 dollar pass niet heeft meegemaakt.en maak je er verder ook geen probleem van om 41 dollar te betalen (per kaart, per persoon). Dan is deze My Multi pass zeker een goede investering.  Een retourtje met de trein is binnen 1 zone 4,40 dollar. 
Je kan er onbeperkt van reizen (binnen 1 zone zoals het gehele centrum, wat buitenwijken en naar Bondi Beach). Ook heb je de ferry nodig als je vanaf Darling Harbour of Circular Quay naar bijvoorbeeld Manly of de Taronga Zoo wil gaan. Door de pass heb je ook geen gedoe met kaartjes in de bus kopen en kan je ook met de Prepayed bussen reizen. 

Wij geven ons de volgende keer in Sydney, als we in Maart terug zijn,  ook maar over aan de  nieuwe hippe kaart....voor 41 dollar.... grrrmpff...


Meer informatie over de verschillende soorten travel passes, prijzen, zones en routes kan je kijken op http://www.myzone.nsw.gov.au/
Ook raden we aan deze website te raadplegen mochten de prijzen in de toekomst weer veranderen, zodat dit bovenstaande verhaal niet geheel klopt.



Wat de Sydney-siders zoal bezighoudt....

Opraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Oprah Winfrey is in town!

De vlaggen met Oprah's afbeelding hangen uit in het gebied bij het Opera House (wat ze nu hebben omgedoopt tot Oprah house) en deze vlaggen worden afgewisseld met de al bekende Sydney.com vlaggen. Naast het feit dat je door deze banieren vooral de website van de mooie stad moet bezoeken, is het tweede belangrijkste ding afgebeeld... Oprah dus. 

Oprah is te zien in tv spotjes, Oprahs publiek (300 eerder gearriveerde, schreeuwende Amerikanen) wordt op de voet gevolgd bij alle toeristische activiteiten die ze verplicht uitvoeren en zal het gehele gebied rondom het 'Oprah House' komende week worden afgezet. Alsof de nieuwe koningin van Australie is gearriveerd...
Nietsvermoedende toeristen kunnen volgende week dus een aantal dagen niet eens het Opera House van dichtbij bekijken, of in de Botanical Gardens aangrenzend aan het gebouw vertoeven. 
Oprah's publiek, wat speciaal werd overgevlogen vanuit Amerika, is allemaal verdeeld in groepen en deze worden in een sneltreinvaart langs alle highlight van Australie geloodst. Oftewel: "Ze zien al het mooie wat Australie te bieden heeft!" 

En wij maar denken dat een van de hoogtepunten van Australie relaxen was, het genieten, een beetje wegkletsen met een mede backpacker en een biertje t drinken tijdens een BBQ.....maar dit zal wel aan ons liggen en zorgt Oprah's insteek ervoor dat het  echte aussie gevoel naar boven wordt gebracht.
Inmiddels zijn er 2 koala's in de Taronga Zoo die zich iedere avond in slaap zullen huilen, omdat er 300 Amerikanen ze 'even kwamen aaien' . 



Australie zal van deze kleine aanranding van het land uiteindelijk wel de vruchten gaan plukken, de publiciteit alleen al zet Australie opnieuw op de kaart als een land waar zoveel te doen is. Afwachten maar hoe de uitzendingen worden, waarschijnlijk zien we die pas als we alweer terug in Nederland zijn.




Voor Stefan is het trouwens wel een uitkomst dat het Opera House nu Oprah House heet....2 jaar geleden bleef hij deze telkens opschrijven als Oprah House ;)








zaterdag 4 december 2010

Sydney december 2010


"Hellooooo Sydney :)"
Dat zeiden we toen we uitgeblusd en zo gaar in het vliegtuig zaten, maar veilig geland op Sydney's Kingsford Smith vliegveld. We keken uit op het stadscentrum en tegen alle voorspellingen in, scheen de zon! Dat was al een mooi herstel na het TE koude Europese weer, zoals in London...waar we nog een dag hebben gezeten en met de metro hebben gereisd.
van Nederland, naar London tot Sydney
Het bleek super druk te zijn op het vliegveld. Veel toeristen en mensen die terug naar Australie gaan voor de kerst of oud en nieuw kwamen tegelijkerlijk met ons het land in.
Lieve besloot nog even een opfrismoment te nemen in het toilet, voordat we onschuldig glimlachend voor de douane beambte zouden staan. Wanneer je kerstmuziek op het toilet hoort, besef je echt dat je hele natuurlijke schema in de war is gegooid! Zon, lekkere temperatuur, mensen met korte broeken om je heen.....en je gaat dus van -4 naar +23 graden. Toch vieren ze hier gelukkig wel de kerstfeestdagen, dus op die manier kan je ergens nog een touw aan vastknopen...en heb je maar te accepteren dat het December is.

Ons visa was in orde en we zagen in de verte al onze tassen voorbij komen op de bagageband (als er een ding meeviel tijdens deze heenreis is het wel snelle verwerken van onze tassen uit het vliegtuig). We konden dus al snel aansluiten aan de immense rij van mensen die aan het wachten waren op hun laatste check, de bagage. Wij hadden braaf aangevinkt dat we wel wat aan te geven hadden, dropjes (die hadden we nog gehad van familie in Nederland). We wilden zeker niet worden aangehouden en een boete betalen als we niet hadden aangegeven dat we het Nederlandse goed bij ons hadden. Geen idee of dat ze dropjes als bedreigend zouden gaan vinden....
De warmte van buiten drong al een beetje binnen in de hal en een beetje ongeduldig en gewoon erg moe schuifelden we weer wat verder in de rij. Gelukkig waren hier verder geen problemen of rare dingen (had er ook nog wel bijgekund he;)) dus na de allerlaatse keer onze bagage gescanned te hebben...konden we Australie in!

Gelukkig stonden al onze vrienden ons daar op te wachten (nee...niemand natuurlijk), maar we kenden onze weg nog...en Steef moest en zou even zijn sigaretje roken. Daar zaten we dan, buiten bij de bloembakken een beetje verdwaasd om ons heen te kijken naar alle mensen die gehaast voorbij kwamen. Maar de zon scheen!

In het filmpje wat we gisteren online hebben geplaatst, is goed te volgen hoe chaotisch onze heenreis verliep. Maar ook de uiteindelijk studio waar we nu onze eerste week in Australie kunnen bijkomen is er te zien!
Vandaag staat op het menu: Sinterklaas vieren in Sydney, tijdens een picnic met Nederlanders. En daarbij hopen dat het droog blijft, want de voorspelling is wel weer regen.

Verder deze week; eens kijken welke Nederlanders de komende week beschikbaar zouden zijn voor een interview en nog wat vrienden opzoeken die ook hier op doorreis zijn of hier wonen.
En daarnaast..genieten!!

De nieuwste video zal (onaangekondigd) bovenaan de website worden geplaatst, nieuwe foto's zullen rechtsboven (in de verticale zijbalk) te zien zijn. Door op een foto te klikken kom je op onze Flickr fotopagina uit, daar zullen alle foto's verzameld worden.

Hele fijne Sinterklaas iedereen! En we proberen voor jullie morgenavond (zondag 5 dec 21:00 uur) nog de live video chat te houden! Dus degenen die niet Sinterklaas op zondag vieren en thuis opgesloten zitten in de sneeuw, kom met ons chatten :)

woensdag 1 december 2010

Na 11 uur, eindelijk in Sydney! Oh nee...London.


Dit was waarschijnlijk het moment waar we op zaten te wachten, toen het thuis allemaal zo lekker liep. De reis was geboekt, alles een beetje uitgestippeld, een oppas geregeld voor de kat en voor ons huis en ook nog een auto gekocht in Australie! Het kon allemaal niet beter..oh oh ooooh..wat een geluk.

Dan begin je aan je reis en ja hoor wie is de dwarsbomer? HET WEER...
Ja, daar hadden we nog geen rekening mee gehouden...het stormachtige, winterse vriesweer wat Nederland en andere Europese landen in haar greep houdt.

De dag van vertrek...
nadat we ons huisje (opgeruimd) achter hadden gelaten en bij de ouders van Steef aankwamen met onze tassen en koffer, waren we er erg klaar voor om naar Schiphol te gaan. Eindelijk een rustmoment en in de auto zitten met het zonnetje wat lekker scheen... en van de sneeuwchaos/ files van de dagen ervoor was niets meer te merken.
We kwamen ruim op tijd aan op Schiphol en na de incheck wat ook soepel verliep, hadden we nog tijd om wat te drinken met de familie en ons vriendinnetje Mayo die ons ook nog gedag kwam zeggen. Om half 8 zouden we vliegen, dus rond 5 uur zijn we langs de douane gelopen om daarna gewoon wat rond te hangen en de gate op te zoeken.

En toen....
drie kwartier voor vertrek van ons vliegtuig verscheen op het digitale bord de woorden 'delayed, new departure 20.15.'
Hmm ok, gelijk drie kwartier vertraging dus..ok maakt niet uit we hadden op London Heathrow nog wel de kans onze aansluitende vlucht naar Sydney te halen. Bij onze gate kregen we het-altijd-feest-fouilleer-gebeuren en konden een beetje beschaamd weer gaan zitten in de wachtruimte (dit ook omdat Stefan nog een spuitbus met deo in een van de tassen had laten zitten, Steef tegen beveilingingsbeambte: "nah! die was ik al weken kwijt! Mag m zeker nu niet meer meenemen...? "

Het feit dat er op dat moment (zo'n 45 minuten voor vertrek) nog geen vliegtuig bij de gate stond, had ook al een aanwijzing kunnen zijn dat het een lange avond werd. Vanaf dat punt ging het vertragingsverhaal redelijk snel, telkens als je je hoofd omdraaide en het bord bekeek was de departure time weer veranderd en dit liep uiteindelijk op tot kwart over 11 's avonds. Op dat punt waren we al gedeeltelijk in de rouw omdat we wisten dat we de aansluitende vlucht hadden gemist...en vluchten erna ook (waaronder de laatste van de avond). We zouden op London Heathrow stranden.
We konden met z'n allen ook niet in de gate blijven zitten, het personeel werd een beetje zenuwachtig van 80 paar starende ogen, dus we werden naar buiten geleid en kregen wat eet bonnen toegestopt. Met een laatste mededeling dat het vliegtuig er echt zou zijn om om kwart over elf te kunnen vertrekken. En de reden van vertraging was dat er een laag ijs op het vliegtuig lag (in London) en dat die er eerst afgehaald moest worden. Het vliegtuig moest nog even warm geknuffeld worden ;)

Aan boord van het vliegtuig...
hier weten we beiden niet zoveel meer van, we vielen gelijk in slaap haha...maar het was een erg schokkerige vlucht met veel zijwinden, dus erg blij toen we veilig op London Heathrow aankwamen. 
Er zou iemand van British Airways ons opwachten en alles vertellen over het 'hoe nu verder?' Eerst die mevrouw straal voorbij gelopen, aangezien ze strategisch gelijk aan het begin van de sluis stond..dus je wandelde er zo voorbij, maar toen we de woorden "no more hotels available" hoorden, liepen we snel terug.
Door het slechte weer zaten alle hotels die de vliegtuigmaatschappijen contacten als ze kamers nodig hebben, helemaal vol. Wij kregen dus een papier mee met een nummer wat we zelf moesten bellen, om te zien welke vlucht we zouden nemen de volgende dag naar Sydney. Dit nummer is te bereiken van 6 uur in de ochtend tot 10 uur in de avond......het was toen net middernacht in London.
Op onze vraag hoe het verder moest met het overnachten werd geantwoord dat we het zelf moesten regelen. 
Daar sta je dan haha, middernacht de beste tijd om nog een hotel te boeken...en totaal onverwachts in London met die overheerlijke kou om het compleet te maken. We waren natuurlijk al ingesteld op het lekkere Australische weer, dus we liepen nog net niet op onze slippers rond.

Om dit lange verhaal wat korter te houden lieve lezers...
gelukkig konden we door wat mensen in Nederland wakker te bellen nog een hotelkamer regelen in London, zo'n 15 minuten met de taxi vanaf Heathrow. We hebben gelukkig wat slaap kunnen inhalen en daarmee ook de frustraties van ons laten afglijden. Stefan heeft vanochtend het magische nummer gebeld en we staan geboekt op de vlucht van half 10 vanavond...hopen dat die geen last heeft van ijs op de vleugels.

Tot zover het eerste verslag van ons op reis...uit het verre land Great Britain. We kunnen nog bijna zwaaien naar elkaar mensen in Nederland! De volgende keer...wie weet waar we dan weer belanden. Ik ga zo maar eens uit het raam kijken, waar we op dit moment in hemelsnaam zitten... 


woensdag 24 november 2010

Even een bedankje...

Nu de zenuwen steeds meer toenemen en ECHT de laatste momenten in Nederland zijn aangebroken, wil ik graag nog even van de gelegenheid gebruik maken om allerlei mensen te bedanken. Vooral degenen die (nu al) braaf onze blog lezen en geinteresseerd zijn in onze nog te komen avonturen.
Het voelt bijna alsof we gaan emigreren naar het verre land in plaats van zo'n 4 maanden op reis te zijn haha.
Maar juist de feedback die we krijgen via de mail, de blog, via facebook, twitter en op feestjes en partijen geeft zo'n goed gevoel alsof we al een beetje op reis zijn. Morgen is het alweer donderdag, dat betekent nu nog 6 nachtjes slapen en we vliegen naar Sydney...terug 'naar huis'.
Ik kreeg zojuist nog een bericht uit Sydney, dat ons pakket met Sinterklaas snoepgoed was aangekomen alleen stond de desbetreffende persoon nog tijdens het ochtendritueel verloren in de badkamer...helaas de bezorger gemist ;). Maar vanaf zaterdag is het pakket in het bezit van een stroopwafel verslindend monster genaamd Janine, die heeft beloofd dat ze niet aan het onbekende rare snoepgoed zou komen. Ik zag laatst een hartje tussen de pepernoten zitten met de tekst SMS ME...nou....toen stond ik wel even te kijken. Hip die Sint!

We vieren (hopelijk) op 5 december ergens in Sydney Sinterklaas met Nederlanders die geemigreerd zijn naar Australie en die sinds lange of korte tijd in de stad wonen. Ik ben ook nog eens de organisator van de meetup, iets wat best lastig te regelen is als je zelf niet op locatie zit :). Maar dat er al zo'n 30 mensen zich hebben aangemeld wil wel zeggen dat mensen het Nederlandse feest missen, tussen die Aussies die het denk ik toch stiekem als een racistisch iets blijven zien. Ik wil het daarom ook alleen vieren met wat Sinterklaas muziek in een draagbare stereo, op het strand met een BBQ en het verzonden snoepgoed natuurlijk. Dus een verklede (hulp) Sint zit er niet in, laat staan een blanke (hulp) Piet helemaal zwart geschminkt. :)
 (Zit je in Sydney en wil je ook naar de MeetUp komen, klik dan even hier en geef je op!)


Eergisteren hebben we nog de live video chat uitgeprobeerd die ik heb toegevoegd aan deze blog (zie de tab in het menu). Er waren toch op een gegeven moment zo'n 6 mensen actief op de chat..en ik zag nog wat laatkomers online verschijnen, dus het aanmelden met gebruikersnaam is gelukkig te doen! Onze volgende live video chat zal ik altijd vermelden op de desbetreffende pagina en zoals het er op dit moment uitziet, proberen we het als we net in Sydney zijn nog een keer. Daarna hopelijk iedere week een keer in het weekend, leuk om te laten zien waar we op dat moment zitten!

Ach ach, de klok tikt door..en ook al tikt ons klokje thuis zoals het nergens tikt.......het Australische klokje in mijn ziel en hart tikt ook :). Tot snel, dan weer met verse foto en video beelden ook!

(en Stefan die voor de laatste keer aan het ijshockey'en is)

woensdag 17 november 2010

Bijna alles geregeld en klaar voor vertrek!

Als meerdere dingen ineens goed lopen en je een stel meevallers hebt...betrap je jezelf er altijd weer op dat je een beetje bang om je heen begint te kijken..en gaat denken : "Ok..ha ha...erg grappig..wanneer komt nou het slechte nieuws?"


In de afgelopen weken hebben we op de valreep huurders gevonden voor onze woning, zodat we hier gelukkig veel kosten op kunnen besparen. En hebben we ook nog eens een auto gevonden in Perth, bij een aardige Australiër die bereidt is zijn mooie en betrouwbare 4WD Pajero aan ons te verkopen. Dat betekent ook weer een financiële meevaller, omdat we 2 maanden lang niet een auto hoeven te huren. Met name de enkele reis van Perth naar Broome zorgde ervoor dat de huurauto een duur grapje zou worden vanwege alle extra toeslagen. 
Maar nu hebben we dus een eigen auto (waar we nog wel een bed in moeten maken overigens) en we kunnen daardoor ook stoer off road gaan rijden! Ach ik zie nu al een mooi instructiefilmpje voor me, hoe je dan zo'n "bed-in-4WD" kan maken....van auto opmeten, naar bouwmarkt gaan en het klussen aan toe. To be continued...

En het huis gaat dus verhuurd worden, zogezegd is er altijd iemand aanwezig in ons knusse huisje wat ook al een fijn idee is op zich. Over precies twee weken zitten we in het vliegtuig naar Sydney en hebben we het meeste van onze persoonlijke bezittingen achtergelaten (in de opbergkast in een stel dozen) en een poging gedaan zo min mogelijk in onze tassen mee te nemen richting vliegveld.
Dit wordt ook nog een hele uitdaging denk ik, maar doordat ik vandaag al wat kleding onder de loep heb genomen is hierdoor de hoeveelheid 'draagbare' kleding in onze kast drastisch verminderd. Dit maakt de uiteindelijke keuze een stuk makkelijker..als ik tussen dat ene handige, warme truitje...of toch dat hele leuke..maar niet praktische blousje moet kiezen...

He..fijn zo..die stilte voor de storm..wat kan er nou nog fout kunnen gaan zou je bijna denken!?




donderdag 11 november 2010

75 Reasons to go North! - Around Town - Time Out Sydney

75 Reasons to go North! - Around Town - Time Out Sydney





Even een kort bericht, maar o zo handig. De website van Time Out Sydney (het bedrijf heeft wereldwijde websites en magazines die de leukste activiteiten op aarde uitlichten) heeft een overzicht gemaakt van leuke dingen die te doen zijn in Noord Sydney (of ergens in die buurt;)).
Ik was altijd al fan van dat gedeelte van Sydney, vanwege de gezellige terrasjes en winkeltjes. Ik zou zeggen, sla de lijst op of print hem uit voor tijdens je reis in Sydney...dan hou je jezelf wel even bezig;)


Op de hoogte blijven van Time Out (Sydney)? Tegenwoordig kan je via een Time Out Sydney Iphone app, gemakkelijk nieuws krijgen en kijken waar en wanneer iets leuks te doen is ( of waar je wat kan gaan eten of drinken).
Ook kan je gewoon door middel van de Newsletter op de hoogte worden gehouden.

donderdag 4 november 2010

"live" tourguides...zo 2009

Wie kent het niet? Tijdens je vakantie lekker luieren, beetje winkelen, belachelijke souvenirs kopen, vooral een bruint tintje krijgen in de zon en uitgaan totdat je weer aan vakantie toe bent.
Na contact te hebben gehad met het thuisfront met vragen als: hoe het is daar en wat heb je allemaal gezien?...betrap je jezelf erop dat je denkt :"Oh wacht.....in welke stad ben ik dan eigenlijk? Geschiedenis? Ja ik heb wel wat oude inwoners en gebouwen gezien ja....maar verder?..."

Zonde, zonde..en zonde natuurlijk. Een stad waar je je bezoek aan brengt en waar je misschien wel vele dagen doorbrengt heeft vaak meer te bieden dan zo 1, 2, 3 te zien is. Wat velen doen (maar eigenlijk meestal de 'iets oudere mensen' of gezinnen) is een tourguide in de arm nemen. Die sleurt je dan door alle straatjes heen en zo zie je in sneltreinvaart een andere kant van de stad.
Nadelen hieraan zijn; je bent soms met een te grote groep, in vragen stellen heb je dan al geen zin meer, het gevolg is dat je als een kudde schapen achter een leider aanloopt en om het nog vervelender te maken, wordt je vaak bij een 'vriend' afgedropt die toevallig een galerie of ander winkeltje heeft met prullaria (echt heeeeel typerend voor deze omgeving zeggen ze dan;)).

Gelukkig zijn er ook andere middelen die over het algemeen weinig kosten of zelfs gratis zijn!
Via Itunes en verschillende andere websites kan je namelijk Podcasts downloaden, dit zijn eigenlijk gewoon geluidsopnames (mp3) die je kan downloaden en op je Ipod of een andere mp3 speler kan zetten. Koptelefoon erin en rondlopen maar! Zo heb je een prive gids in je oor en je kan hem ook pauzeren als je er even genoeg van hebt of als je op je route afgeleid raakt door een leuke winkel.

Hoe kom je eraan?
Laneway tour, Melbourne
- Een voorbeeld hiervan is te vinden op de website van That's Melbourne .
Hier staan een viertal tours die je langs de highlights van Melbourne nemen. Rechtermuisklik op de link waar staat dat je hem kan beluisteren en je kan hem gelijk op je computer bewaren.
 

- Een andere website is Tourcaster.com . Hier zijn ze helaas niet gratis, maar ongeveer 10 (US) dollar. Je hebt er wel een overzicht van mp3 tours van over de hele wereld en het is goedkoper dan een 'echte' tourguide.




- Wel is Tourcaster via Itunes gratis te verkrijgen (geen idee waarom het op die manier wel gratis is...)hier gaat het niet om de daadwerkelijke tours, maar een introductie over de stad. 
Mocht je naast het zwembad liggen en geen zin hebben om een brochure te lezen ;). Het geklets is natuurlijk in het Engels met heerlijk Australisch accent..dus let erop of je het wel kan verstaan...anders is een boekje lezen een beter idee.



- Google verder nog even met een zoekopdracht als podcast tour sydney (of een andere stad), zo kan je altijd nog wat meer bronnen achterhalen.



Toch liever een 'levende' tourguide? Ok, voor jullie ook nog een tip dan:
Time out Sydney geeft je een mooi overzicht van Sydney's best guided walking tours




Enne, mocht je nou met je mp3 speler op door de stad lopen...... 
kijk wel uit bij het oversteken!

vrijdag 29 oktober 2010

Boekjes! Handig..als t maar niet te zwaar is om mee te sjouwen :)


Vandaag gaan we het eens over reisboeken hebben, of eigenlijk weer wat tips als je je reis een beetje wil plannen en wat van pas kan komen onderweg.
Het is altijd aan te raden als je van plan bent ergens naar toe te gaan, dat je je ogen openhoudt in boekwinkels en reisbureaus. In ons geval, met als bestemming Australie en Nieuw Zeeland, hebben we ook gretig gebruik gemaakt van de Vakantiebeurs en ik ben nog naar de Australie Fair in Arnhem geweest afgelopen jaar. De Vakantiebeurs was overigens meer een excuus voor ons om even in Australische sferen rond te lopen (we hingen zo'n 2 uur in dat gedeelte rond en kregen nog stiekem VB bier aangereikt). Maar toch door de vele brochures, met mooie plaatjes, mee te nemen hebben we makkelijker een keuze kunnen maken voor het plannen van onze reis. Vooral bij de Australia Fair een aantal maanden terug, heb ik een klein tasje volgepropt met alle relevante brochures die ik kon vinden...en nee..ik schaam me er niet voor.

Hier enkelen uitgelicht met een toegevoegde waarde voor iedere Aussie/ NZ reiziger:


De gratis brochures inclusief travelmaps.
Dit kan je dus onwijs veel geld schelen als je in het land zelf van plan was kaarten te kopen. Gelukkig zijn bij veel hotels, hostels en tourism offices deze gratis te verkrijgen, als je voor de simpele versies gaat. Maar ik moet zeggen dat het erg fijn was om deze kaarten al in te kunnen kijken in Nederland. Op die manier konden we een beetje nagaan als we langs de westkust (Australie) en door Nieuw Zeeland zouden rijden, waar en welke vakantieparken/ campings er zijn. Daarnaast kan je ook de afstanden inschatten (in combinatie met Google maps online).
De BIG4 / TOP10 vakantieparken zijn door heel Australie en Nieuw Zeeland te vinden en bieden campingplaatsen aan, maar ook cabins of hotelkamers. Van alles wat dus.
De kaarten wegen bijna niets dus die neem je gemakkelijk mee in backpack of koffer.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gidsen meenemen met complete reisjes/ uitstapjes, verplichten je gelukkig niet tot het daadwerkelijk boeken ervan. Dus daar moet je juist gebruik (misbruik) van maken :)
Op die manier kan je snel en overzichtelijk zien wat er allemaal te doen is in een bepaalde streek en wat het je ongeveer kan gaan kosten. Daarna trek je gewoon je eigen plan en bekijkt wanneer je het gaat ondernemen als je er eenmaal zit, dus in plaats met 20 personen onderneem je het vervolgens gezellig met z'n tweeen. Heerlijk als je alleen op elkaar hoeft te wachten, als er iemand weer een plaspauze in moet lassen. ;)






                                                                               ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Deze gidsen heb ik laatst zelf besteld bij Mapshops.nl en die krijg je dus ook thuis bezorgd.
Ik had online gezocht naar wat handige boeken voor onderweg die ons konden wijzen op gratis standplaatsen met je tent of je auto/ Van. Op die manier kwam ik uit bij boekjes en kaarten van HEMA. (Niet dus onze Hema van de worsten enzo, maar een bedrijf gespecialiseerd in dit soort boeken.)
Vooral de Camping Atlas of Western Australie, is echt super handig. Deze bevat kaarten (ook de 4x4 tracks), campings waar je alleen kan komen met je 4x4 auto, campings waar verder niets aanwezig is maar je op een fantische plek kan overnachten, gratis standplaatsen (het enige wat je vaak doet is van te voren reserveren) en de normale campings. Het handige hiervan is dat je tijdens je reis rekening kan houden met waar de dichtsbijzijnde camping of tankstation is, erg belangrijk als je bijvoorbeeld door de Outback rijdt. Ik was zo'n 30 euro kwijt voor de Camping Atlas en de kaart van Perth naar Broome (ook aardig gedetailleerd). Je kan ze zeker ook in Australie kopen, maar vooral tijdens het plannen van al onze vluchten, de route en hoeveel tijd we nodig zouden hebben voor de westkust komt dit soort inkijk-informatie echt van pas. Als je ze in Nederland bestelt, wees dan ruim op tijd voor vertrek, die van mij moesten ook nog besteld/ gedrukt worden...er was niet zoveel vraag naar in Nederland (best gek;)).
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tenslotte had ik een jaar geleden ongeveer een boek gekocht bij een Amerikaanse boekwinkel in Amsterdam, over emigreren en wonen in Australie. Niet dat dat nu aan de orde is, maar toch leuk om door te bladeren en te hebben voor 'ooit'.

                                                         Living and Working in Australia - Laura Veltman

De inhoud gaat over politiek, geschiedenis, de gebruiken, werken, wonen etc. Ook worden bepaalde trekjes van de Australiers uitgelicht..zoals de pagina in de foto hierboven (erg grappig).


Stefan kreeg voor zijn verjaardag dit jaar een boek over Australie (Insight Guide), met de informatie (toeristisch uiteraard) die je nodig hebt over het land. Waarschijnlijk is dit het enige zware boek wat we mee gaan sjouwen :) en komt het voornamelijk van pas tijdens de reis langs de West kust in Australie.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Links :
Vakantiebeurs Utrecht 2011