De nieuwste video vind je hier! Het vierde en laatste interview: Joost in Australie !

donderdag 24 februari 2011

Korte Update vanuit New Zealand



Op speciaal verzoek van ons vriendinnetje Au3, die ineens 3 berichten naar de blog stuurt ;) schrijf ik even een korte update op de blog. Helaas alleen niet een heel vrolijk bericht...
We zitten nu in een hotelletje vlakbij het vliegveld in Auckland, morgen vliegen we namelijk al om half 9 in de ochtend terug naar Sydney. Weer erg leuke dingen gezien en gedaan hier in Nieuw Zeeland (wat nog terug gaat komen in een blog bericht natuurlijk). Maar voor nu wil ik nog even inhaken op de vreselijke aardbeving in Christchurch.


Link naar nieuwsbericht: Christchurch quake toll rises to 98 (foto: Getty Images, Hannah Johnston)

Vandaag is het de derde dag dat er naar overlevenden wordt gezocht, maar de kans wordt steeds kleiner dat er daadwerkelijk nog mensen levend worden gevonden. Bizar dat we zo'n twee weken terug in Christchurch begonnen met onze Nieuw Zeeland reis. Rustig haalden we de auto op en reden richting hotel richting het centrum (wat nu een groot rampgebied is). Ik wilde nog het hotel aanbevelen waar we die nacht zaten hier op de blog. Maar nu hoop ik alleen dat hij nog overeind staat en dat iedereen ongedeerd is gebleven daarbinnen.
Via onze mailing, sms en facebook hebben we toen we het nieuws hoorden gelijk iedereen laten weten dat wij ongedeerd zijn en op het Noorder eiland zaten. Ver weg van Christchurch en de naschokken van de aardbeving. In de dagen erna zijn er namelijk honderden naschokken geweest varierend van klein tot weer redelijk groot. Op de tv verslaan non-stop de kanalen het laatste nieuws en of er nog overlevenden zijn gevonden. Ook zien we delen van het centrum en de straten waar we hebben gereden, wat nu opengescheurd asfalt is en auto's die bedolven zijn onder gebouwen. Hoeveel mensen daar nog onder liggen...durft niemand te zeggen.
Mensen met huizen die direct aan de rand van een afgrond woonden (en daar ook flink voor hadden betaald om te kunnen wonen met dat uitzicht op de natuur) werden opgeschrikt door landverschuivingen. Hun huizen balanceren nu gevaarlijk op de rand.
Wat ons gelijk opviel is dat (net als de Aussies en de rampen in Australie) de kiwi's keiharde doorzetters zijn. Alsof het jaren kamperen, in de bush wonen en leven hun heeft voorbereid op dit soort rampen. Verstanding zoeken ze de veiligere gebieden op en vormen kleine gemeenschappen, waarmee ze koken, praten..een borrel drinken tegen de schrik en tenten opzetten...totdat ze weten waar ze naar toe moeten en kunnen wonen.

Het blijft een soort van ver van je bed show...maar dit keer toch heel dichtbij voor ons. Een beetje onwerkelijk om het nieuws op tv te zien ook. Ik hoop dat er nog veel mensen levend onder het puin vandaan komen en dat er nog wonderen bestaan, ook al geven de hardwerkende reddingswerkers de hoop stiekem een beetje op na de derde dag.

Volgende keer een wat vrolijker bericht! Morgen zijn we zoals ik al eerder meldde weer in Sydney en dan kan ik eindelijk rustig alles wat we de afgelopen weken hebben gedaan, op een rijtje zetten en de foto's uitzoeken :)
Be safe everyone.

vrijdag 18 februari 2011

Tweede interview met Nederlanders: Joop en Coby in Melbourne

Door zelf te Googlen naar Nederlanders die in Melbourne wonen, kwam Coby uit bij mijn oproep voor het interview.  Een mail volgde en gelukkig konden we het interview inplannen tijdens ons verblijf in Melbourne.
Coby en Joop zijn al zeer ervaren in het wonen en werken in een 'vreemd' land en met veel passie vertellen ze over de periode dat ze voor het eerst vertrokken uit Nederland. Na jaren wonen in Azie, kwam min of meer met toeval Australie op hun pad. Hoewel de reden om naar Australie te verhuizen het werk van Joop was en niet een verborgen verlangen, beginnen ze nu hun draai in Melbourne te vinden.

Bekijk het gehele interview met Coby en Joop!

donderdag 17 februari 2011

18-30 januari 2011 | Cape Range National park-Exmouth-Onslow-Karratha-Port Hedland-Broome

De laatste loodjes van de West Kust...

Snorkelen aan de west kust van Australie is perfect vanaf Coral Bay tot Exmouth.
Na een nacht in Coral Bay te hebben gezeten, reden we het aangrenzende National Park in. Het Cape Range National Park staat bekend om de vele strandjes en plekken waar je gratis kan kamperen. Als je door blijft rijden kom je dan vanzelf bij Exmouth uit, de eerstvolgende grotere plaats met onder andere hotels en een supermarkt.
Direct na de omheining van het park te zijn binnen gereden, zagen we rode kangeroes en wallaby's wegspringen die schrokken van onze auto, wilde emu's een beetje verbaasd hun kop omhoog steken tussen de struiken en af en toe een verdwaalde geit wegrennen. Ook de planten en het uitzicht wat we hadden op de wanden van de Gorge (een soort vallei), maakten een veel indruk op ons. In plaats van een wildlife park te bezoeken om de beestjes in gevangenschap van dichtbij te bekijken, kan je veel beter een dagje hier doorheen rijden om ze in hun daadwerkelijke leef omgeving te zien. Zoveel mooier en specialer.
kangeroe in het national park

Wat wel even vermeld moet worden is dat de route door het park wat wij reden vanaf Coral Bay, zeker met 4 wheel drive gereden moet worden. De zandwegen zijn namelijk zo slecht en laten je auto stuiteren en zwoegen dat je met een normale auto (of een normale camper) zeker stil komt te staan. Uiteindelijk kom je wel weer op een verharde weg uit die je verder richting Exmouth brengt (en ook nog langs de mooiste strandjes), maar je mist zeker wel een stuk mooie natuur.
Na de auto nog een laatste keer scheurend door een laagstaande kreek met modder te hebben gedwongen, kwamen we weer mensen (toeristen) tegen. We hadden onze HEMA reiskaarten bij ons en onderweg ook nog wat andere kaarten opgepikt, zodoende konden we zien hoeveel strandjes er hier aan de kust het bezoeken waard waren. Bij sommigen mocht je ook kamperen dus we besloten hier te overnachten. Het T-Bone Bay strand was onze eindbestemming voor die dag en met nog 2 andere kampeergroepjes stonden we een beetje eenzaam in het uitgestrekte landschap geparkeerd. Er waren maar 3 plekken voor kampeerders beschikbaar bij T-Bone Bay dus we hadden geluk!
T-Bone Bay campsite

Direct aan ons kamp lagen wat duinen met daarachter het strandje aan de zee. Steef besloot te gaan vissen en toen hij net weg was en ik met mijn Ipod en een boek bij de auto achter bleef, zag ik uit mijn rechter ooghoek wat bewegen. Een nieuwsgierige Wallaby keek me aan en stond inmiddels naast de voorkant van de auto. Ik zat aan de achterkant en schrok in de eerste instantie dat ze zo dichtbij kwam. Toen zag ik dat ze een kleintje in haar buidel had, ik werd daarop nog wat zenuwachtiger omdat je niet weer hoe aggressief ze kan zijn om haar baby te beschermen. Zo rustig mogelijk bleef ik zitten en bekeek op mijn beurt haar weer en het kleintje wat soms ondersteboven in de buidel een pootje naar buiten stak. Voorzichtig kwam ze steeds dichterbij, totdat ze zelfs aan mijn teen begon te snuffelen. Inmiddels was Steef klaar met vissen en kwam weer aanwandelen. Snel gebaarde ik hem stil te zijn en ook hij kon de nieuwsgierige wallaby bekijken. Steef had trouwens ook een vis in zijn handen, die hij zojuist had gevangen (avondeten!).
cheeky wallaby met baby

Later hebben we de Wallaby wat water gegeven (ze bleef maar drinken, dus we hebben zeker een hele fles water gedoneerd denk ik). Ik gaf haar liever geen eten, want ze kwam achteraf redelijk tam over en waarschijnlijk gewend aan de vele kampeerders. Ze zou maar mensen tegenkomen die haar kwaad willen doen...
Het gebied waar we zaten was over het algemeen erg druk bezet met Wallaby's die soms best dichtbij kwamen en je een beetje aan zaten te staren. So mister Wallaby...it seems the tables have turned.. ;)
Onze nachtrust werd abrupt verstoord, doordat het Australische zachte weer ineens veranderde in een hevige regenbui met bliksem. Wij sliepen gelukkig in de auto, de andere kampeerders in tentjes (hehehe). Nog nooit hadden we zoveel bliksems achter elkaar en tegelijkertijd gezien. Mooi maar ook best eng, alleen in een national park.

Na de nacht overleefd te hebben, het koelde gelukkig een stuk af door de regen, pakten we al vroeg onze spullen in en reden rond een uur of 7 weer verder langs de kust. Turquoise Bay samen met Coral Bay zijn denk ik wel onze favoriete snorkelspots geweest. Een langgerekt strand, met een ondiep stukje zee en daarna het diepere gedeelte met stukken van het Ningaloo Reef. Wederom perfect voor mensen zoals ik die wat bang zijn in de grote zee. Grote Stingrays zagen we voorbij zwemmen (toen we aan de kant stonden gelukkig haha) en af en toe zag je ook in de verte een schildpadden hoofdje boven water verschijnen. Een school met grote vissen had ons weer gevonden in het ondiepe water en ze waren zo nieuwsgierig dat ik ze zelfs kon aanraken. Er staat een sterkte stroming bij deze baai, dus lees vooral het bord voordat je het strand oploopt met de uitleg waar je het beste het water in kan gaan.
Turquoise Bay

We hadden best wat verwacht van Exmouth, maar het was voor de zoveelste keer niet erg veel. Hotels, motels, backpackers en een klein winkelcentrum. Doordat we in het laagseizoen er waren, konden we gemakkelijk een budget kamer huren (met airco) voor een paar dagen om wat bij te komen van de hitte. Vanaf Maart tot November is hier blijkbaar hoogseizoen en kan je allerlei leuke dingen doen, zoals zwemmen met whale sharks en fishing trips. Nu was zelfs het kantoortje voor het boeken van de activiteiten gesloten en was het restaurant wat bij de camping hoorde aan het verbouwen. Nou ja, dan maar lekker in het zwembad liggen en genieten dat er geen gillende kinderen om je heen rennen ;).
Steef heeft in de dagen dat we hier waren nog gesurfd aan een strand vlakbij Exmouth en we hebben geprobeerd schildpadden te bekijken op het strand in het donker. Maar helaas hebben we er geen een kunnen ontdekken terwijl ze eieren aan het leggen was.
De auto was weer wat opgeruimd, de was was gedaan dus we konden weer op weg. Broome kwam steeds dichterbij en we zouden nog maar een paar stops nodig hebben totdat we er waren. De eerstvolgende grotere stad, met campings, was Karratha...alleen was dit wel een stuk rijden, vandaar dat we bij Onslow zouden kamperen.
Mensen....Onslow.....niet doen..haha...veel werkend publiek (voornamelijk vissers en zoutmijn medewerkers) en een Aboriginal nederzetting, waar je langs moet rijden als je naar 'het centrum' gaat. Op de een of andere manier hing hier gewoon een hele suffe maar ook dreigende sfeer, ik keek alweer uit naar de volgende ochtend. Ook de camping was voornamelijk bezet door de mannen die werkzaam waren in de omgeving, dus als vrouw voelde ik me ook al niet heel erg op mijn gemak.
Mooi, de volgende ochtend! In de auto en rijden maar :). De zon was die ochtend weer gaan schijnen, dus zelfs Onslow kon ook nog wel glimlachen. Ja dat stond hem wel.....maar toch bleven we niet langer.
veel 'niets' en een zebrapad in de Outback :)

Karratha was weer een paar uur rijden vanaf Onslow en daar kregen we de schrik van ons leven....alles was zoooo duur!! Doordat het in dit gedeelte van West Australie nu zo warm was, waren we gedwongen in een hotelkamer te overnachten in plaats van in de auto. Karratha zal voor 90 procent bestaan uit (zout) mijn werkers en aangezien die een aardige duit verdienen, zijn de hotelprijzen hier onaangenaam hoog. Zo kregen we bij een Best Western (wat naar eigen zeggen het goedkoopst in de stad was) een prijs van 280 dollar mee. Voor zo'n prijs kan je in een grote stad als Perth of Sydney in een 5 sterren hotel overnachten! Wat gekrenkt in onze trots, maar nu ook gebrand om een goedkopere overnachting te vinden keken we verder. De enige Backpackers zat helemaal volgeboekt (ja vind je het gek met die prijzen in de stad) en zelfs het nabijgelegen plaatsje was of vol of had belachelijke hoge prijzen.
Gelukkig had ik op internet nog het telefoonnummer gevonden van een camping keten in Karratha. BIG4 heeft door heel Australie goede campings, met plaatsen voor tenten en caravans maar verhuren ook Cabins. Gelukkig, zij hadden nog plek in een budget cabin en eenmaal aangekomen kreeg de vrouw door dat we toeristen waren. Dat scheelde namelijk weer wat in de prijs (vooral zeggen dus als je naar Karratha gaat en wat zoekt). Pfffff...toch nog wat gevonden zonder ons scheel te hebben betaald. Nou ja..180 dollar is nog steeds veel, maar we hadden wel een tv, lekker bed, badkamer en koffie en thee.
Met deze ervaring achter de rug reden we de volgende ochtend naar Port Hedland. Weer een stadje met werkers en weinig toerisme " Het is nu laagseizoen weet u...."  (jaaaaa ik weet het inmiddels wel!!). Om wat geld te besparen gingen we op zoek naar het BIG4's zusje van Karratha, in Port Hedland. De temperatuur was inmiddels wat gedaald doordat het bewolkt en regenachtig was. Prima, kamperen dus!
De tent die vriend M. nog had achtergelaten kwam nu ook van pas, zo konden we alle spullen op z'n plek in de auto laten liggen en in de tent slapen. Tent opgezet en we gingen koken in de camp kitchen dichtbij onze plek. Toen........werd het verdacht donker boven ons...en ging het nog verdachter harder waaien. Bliksem in de verte en gigantisch donkere wolken die dreigend onze kant op kwamen beloofden niet veel goeds. Steef besloot heeeeel snel de tent weer in te pakken en de auto slaap klaar te maken. Toen net de laatste voorbereidingen getroffen waren begon de ellende. Bakken met regen, keiharde donder en bliksem raasden over ons heen. En wij stonden in open keuken, wat alleen een dak had haha. Het leek ons beter daar te blijven dan in de auto te gaan zitten. Zeiknat en tegelijkertijd ons avondeten naar binnen werkend, zo stonden we daar voor zeker een half uur. Nu is het best grappig, op dat moment af en toe niet;). Mooie foto's en video's hebben we wel nog kunnen maken van het hele gebeuren!
bliksem in Port Hedland

Overigens prima in de auto geslapen die avond ....

Tja, de plaatsen waar we eigenlijk zijn geweest vanaf Exmouth hebben we eigenlijk niets verder gedaan dan een plek zoeken om te overnachten. Meestal was er ook niet echt wat boeiends te ontdekken, behalve een supermarkt. Daarom waren we ook extra blij dat Broome steeds dichterbij kwam.
Van Karratha tot Broome is ook nog een stuk rijden, dus we wilden in de eerste instantie halverwege weer ergens overnachten. We kwamen op een camping uit, waar gewoon echt bijna niemand was...en het verlangen naar wat mensen om mee te kletsen groeide daarmee nog meer. Doorkarren naar Broome dus maar.
Een last-minute besluit en samen met het snel doorrijden naar Broome moesten we rekening houden met de avondklok van half 8 (want dan is de zon onder). Daarbij werden we ook nog eens op de hielen gezeten door een fikse stormbui. Wat eerder dan gepland kwamen we dus in Broome aan en de eerste indrukken (met de ondergaande zon erbij) waren prima. Het leek hier wel een groot resort, met luxe hotels, normale hotels en backpackers allemaal omringd door palmbomen. Ook zagen we voor de eerste keer weer de aboriginals doelloos rondhangen bij de winkelcentrum. We zochten een backpackers hostel op en konden een prive kamer krijgen. Het voelde subtropisch aan in Broome en kort na het inchecken kwam de regenbui langs. Blij dat we binnen en droog waren, dronken we nog wat bij de bar...om vervolgens heerlijk in ons bedje te kruipen.

Natuurlijk zaten we ook hier weer in het verkeerde seizoen in Broome; cyclonen seizoen, het fenomeen staircase to the moon was niet te zien en het was niet echt strandweer. Maar dat mocht onze pret niet drukken, wij genoten van het feit dat we wat langer op een plek konden zijn....
Hiermee kwam een eind aan onze lange reis langs de kust van West Australie, zoveel mooie dingen gezien en meegemaakt. Toch moet ik wel toegeven dat vooral het stuk naar boven vanaf Perth, beter te rijden is vanaf Maart (dit kregen we af en toe ook al te horen van mensen met ervaring). De temperatuur is aangenamer en toeristische activeiten zijn hierop berekend. Het voordeel was af en toe wel weer dat het niet zo irritant druk was met toeristen bij bezienswaardigheden en dat we goedkoper konden overnachten. We hebben best veel tijd gehad om te reizen dus spijt van onze route hebben we natuurlijk nooit!

Nog een laatste tip met betrekking tot onze laatste week in Broome. We hadden een super mooie deal gevonden op www.lastminute.com.au waardoor we voor 5 nachten in een luxe, klein appartement konden overnachten.  Voor zo'n 80 euro per nacht hadden we de ruimte en de rust om al onze spullen uit te zoeken, de auto te verkopen en de baggage voor te bereiden op de vlucht naar Melbourne.
frangipani resort, Broome

Ik zal (wanneer er meer tijd voor is) een korte samenvatting met highlights op de blog posten en ook de tips die we uit eigen ervaring met jullie willen delen. Ook een overzicht van de campings en hotels die wij hebben bezocht kan je binnen een bepaalde tijd hier terugvinden. Sommigen erg goed, anderen echt heeeeeel slecht!
Mensen die dezelfde route in West Australie gaan rijden kunnen er hopelijk op deze manier nog wat nuttigs uit halen.

We zijn op dit moment, wanneer ik dit verhaal schrijf, al in New Zealand:) Alweer ruim een week aan het rondreizen en nu aan de West kust van het zuider eiland. Meer verhalen volgen snel; een korte impressie van Melbourne en onze avonturen in New Zealand. Stay tuned!