Albany - Bremer Bay - Esperance 20-23 December 2010

Zoals jullie misschien al hebben gemerkt, kunnen we niet direct na het beleven van 'nieuwe avonturen' blogberichten plaatsen. Dus vandaar telkens een nieuw verhaal wat alweer een week (of twee ) heeft plaatsgevonden.

Nadat we in het National Park bij Broke Inlet hadden overnacht, waren we wel aan een lekkere douche toe en even ontsnappen aan het bed in de auto (en al de inhoud die onze slaapkamer/ vervoersmiddel met zich meebracht). We besloten daarom in het stadje Albany een slaapplek te zoeken, dit keer een budget hotel. 

Op weg naar Albany namen we een afslag, zodat we bij Walpole uitkwamen. In Walpole was weer een mooi National Park, waar dit keer de bomen ook de daadwerkelijke attractie waren. Een Tree Top Walk was hier gerealiseerd en je kon op zo'n 40 meter boven de grond wat wiebelig en onwennig van boom tot boom lopen. Deze bomen zijn eeuwenoude, typisch Australische (Karri) bomen waar in, onder en boven veel dieren leven.  Het fijne was dat je door deze boom-loopbruggen heen kon kijken, dus als je ook maar een klein beetje last van hoogtevrees hebt....succes ;).

Tree Top Walk in the Valley of the Giants, Walpole

 Wel was het een aparte ervaring om op zo'n hoogte een beetje te ervaren wat vogels kunnen zien, wanneer ze zo hoog in de boomtoppen zitten of er tussendoor vliegen.

Het rook heerlijk naar de bomen en planten in de omgeving en de vogelgeluiden maakten de hele ervaring af. Na een korte wandeling op grote hoogte was ik blij weer op vaste grond te staan en hebben we in het souvenirs winkeltje nog wat gekocht. Een kaart waarmee we 's nachts eindelijk eens de sterren konden gaan bekijken, lag toevallig in het winkeltje op ons te wachten. Erg leuk, want we wilden graag eens naar de sterren staren in Australie...je kan er namelijk zoveel zien hier wanneer je in de afgelegen gebieden zit. Met de kaart konden we terugkijken hoe de formaties heetten. 

avonddrukte in Albany

Maar, een avond even weg uit de auto was alles wat we wilden. Dus na een warme douche en na de antenne van de tv wat heen en weer te hebben gewiebeld..hadden we iets minder sneeuw op het tv kanaal en konden we uit eten gaan. 

Albany was in de avond al gauw uitgestorven en toen bleek dat in de bar van hotel ook niemand aan de bar zelf hing, hebben we ons maar teruggetrokken naar de hotelkamer om wat tv te kijken en vroeg in slaap te vallen. 

De volgende dag gingen we naar een van de highlights in Albany, het Walvissencentrum. Dit was in werkelijkheid tot 1978 nog een werkend station geweest voor de walvissenvangst. Als laatste actief in Australie, maar nu omgedoopt tot museum en informatiecentrum voor alles wat je wil weten van het station, (het vangen van) walvissen, de boten en de arbeiders. 

Hoewel het best een trieste plek was, doen ze er wel alles aan om nu iedereen zoveel mogelijk te informeren over hoe het eraan toe ging tijdens de walvissenvangst. Het proces van het opjagen, vangen, slepen, snijden en opslaan van de blubber wordt stapsgewijs en duidelijk uitgelegd door vrijwillgers en door middel van interactieve media. Op deze manier is het toch nog "leuk" om in een grote martelkelder te staan ;). Grote skeletten van walvissen, hun blubber en zelfs een... enorm geslachtsdeel...vind je terug in de barakken. Met het geluid van de zee op de achtergrond, kan je er niets aan doen dan je toch wel een beetje schuldig voelen naar de arme walvissen toe. 

de kaak van een Walvis

Al met al toch zeker wel de moeite waard om eens te bezoeken als je langs de Zuid West kust van Australie rijdt!

Na de afstand van de reis die volgde wat verkeerd ingeschat te hebben, verlieten we Albany en reden we richting Esperance. Deze weg bestaat voornamelijk uit Niets en het was aardig op temperatuur terwijl we door het bush en outback landschap reden. We beseften dat we door het bezoek aan het Walvissen centrum wel iets te laat weg waren gereden uit Albany. Esperance zouden we niet op tijd voor het donker halen en in de bush of outback in het donker rijden is zeker af te raden, vanwege ongelukken die kunnen ontstaan met overstekende kangaroes. We sloegen af en gingen daarom naar Bremer Bay. In onze ervaring was het overnachten meer aan de kust altijd aangenamer dan in het binnenland, meer wind en minder muggen. Bremer Bay bestond uit vrijwel niets, enkele winkels..een tankstation...twee caravanparks maar blijkbaar wel een geweldige kust met wat strandjes! De camping was boven verwachting erg netjes en groen.

De volgende ochtend, voordat we verder naar Esperance reden, bezochten we nog twee strandjes in Bremer Bay..en wat was dat geweldig! Helemaal alleen stonden we op een strand met wit, knisperend zand..en een super blauwe zee. Na wat foto's te hebben gemaakt moesten we daarna echt weer verder helaas.

Na nog meer Niets onderweg, reden we Esperance binnen. De hitte van de outback werd ingewisseld voor bewolking en een sterke wind. In plaats van op een camping te staan en dit trieste weer reden we daarom door naar een hostel. Hier konden we ook weer even binnen relaxen of op de veranda zitten...en koken in een echte keuken. Het deed ons zelfs een beetje denken aan het Stagehuis in Sydney...behalve dat er zoveel Duitser rondliepen dan ;).

Achteraf vragen we ons eigenlijk af waarom we helemaal naar Esperance zijn gereden, want de ochtend daarop moesten we al vroeg verder rijden richting Hyden (zo'n 400 km het binnenland in). We hebben dus vrijwel niets gezien in en om Esperance en het gure weer maakte het ook niet meer zo aantrekkelijk er langer te blijven.
Maar ja...we ZIJN er in ieder geval geweest..kan je dan zeggen ;).