Cockburn - Mandurah - Prevelly 14 - 16 December

Op onze eerste camping net onder Fremantle, in het plaatsje Cockburn (tja....what's in a name he?) hadden we een leuke vier-kerst-in-de-zomer ervaring. Toen we de eerste dag in kwamen checken zei de medewerkster dat vanavond "Caroling" zou plaatsvinden. Oftewel, kerstliederen zingen vanaf 7 uur, op het veldje aan het begin van het park. Rond 7 uur waren we het alweer vergeten, totdat we in de verte een zacht gezang hoorden. Iets wat overigens snel harder werd, want er stonden drie medewerksters van het park met versterkend soundsystem uit volle borst te zingen. Begeleid door een kleine band waaronder 3 blazers.
We besloten maar even een kijkje te nemen en om wat vast te leggen op film, aangezien het een voor ons een best apart schouwspel was...zo in de zomer met ondergaande zon. Kinderen van de camping liepen met kerstmutsen op door het publiek  en ook de senioren (inclusief rollator en kerstmuts) hadden een VIP rij vooraan. Na een kwartier hielden we het wel voor gezien, de liedjes waren allemaal in het Engels haha...en aangezien wij van de meesten alleen de Nederlandse versies kennen...was er al gauw niets meer aan.

Het was tijd om te vertrekken uit Cockburn (blijft een belachelijke naam) en op weg te gaan naar Singleton. Daar had Stefan bij een Surfboard Shaper een surfboard besteld, waarvan we het ontwerp eerder in Sydney naar de man hadden gemaild.
Blij als een kind kon Steef niet wachten om het eigen surfboardje in zijn handen te houden. Helaas bij aankomst bleek het een geval van een true blue Aussie....hij was er wel mee bezig maar het was zeker nog niet af. Wel zagen we in grote lijnen hoe tof de plank zou worden, dus dat maakte al een hoop goed. Na een globale nieuwe afspraak te hebben gemaakt met Darryl (" Bel ons maar als hij af is..." ) besloten we een slaapplek te gaan zoeken voor de nacht. Mandurah leek wel een geschikt plaatsje om de tussenstop te maken en we vonden er gelukkig snel een simpele, maar ok camping. De eigenaresse, een hele aardige mevrouw (vind vooral ik ;)) vroeg aan Steef hoe hij aan zo'n mooie vriendin kwam? Maar zei er gelukkig giechelend snel bij: "You're not too bad yourself ;-)".
Die avond was er een kerstparade in het dorp, niet dat wij van de partij waren maar we werden wel door de parade gedwarsboomd omdat we niet bij de drankenzaak konden komen met de auto. Een lekker wijntje of biertje voor het slapen gaan hoort er wel bij op de camping natuurlijk. Lopend richting de winkels kwamen we wat inwoners tegen, die wederom met kerstmutsen, Rudolph geweien en slingers rondliepen. Grappig.
Wat we trouwens op de camping ervoor al hadden gehoord is dat we precies goed getimed in het El Nino seizoen zitten. Iets wat 1 keer in de negen jaar voorkomt...dusssss. Dit houdt in dat het af en toe gigantisch waait en dat het 's avonds flink kan afkoelen, daarnaast regent het op sommige plekken overdreven veel. Op zich wel fijn, dat we 's nachts niet zwetend in een slaapzakje in de auto liggen...maar de wind is af en toe echt too much. Ik weet het...het is gelukkig geen 15 cm sneeuw zoals in Nederland op het moment ;). Maar in je korte broek of rokje is het soms even omschakelen.

De volgende locatie waar we onze camping vonden was Prevelly, bij Margaret River. Een wat meer toeristisch en vooral voor surfers populaire plaats. Vanaf de camping was het een korte rit naar het strand en de kust was hier ook weer fenomenaal. Lange kustlijnen met rotsen en helder blauw water.
Surfklasjes zag je bezig in het water in de verte en ook windsurfers waren ver op het water met hoge golven geweldige stunts aan het uithalen. Over het algemeen weinig toeristen en vooral Australiers op vakantie, maar dit geldt wel voor de hele reis de we tot nu toe hebben afgelegd langs de kust. Wij hebben ons er wel op verkeken dat er eigenlijk overal niet zoveel te doen is, de campings liggen vaak buiten het centrum van de stad (als er al een centrum is) en iedereen heeft hier een ritme van slapen rond 9 a 10 uur in de avond en om 6 uur opstaan. Iets wat wij ook snel hebben opgepakt, want de zon gaat al rond half 8 onder hier in de zomer.

Op de camping in Prevelly stonden wij naast een man Stephen (of Steve zoals hij het zelf liever heeft) en zijn zoon Mitchell. Twee nachten zouden wij hier overnachten en gelukkig konden we het al snel goed vinden met de beste man. Gezellig samen de eerste avond bij het kampvuur over het leven praten in Australie en Nederland.
Steve had sinds een paar weken een heel lief en jong hondje bij zich, een Kelpie (een typische Australische hond). Het is een ras wat ook gebruikt wordt voor o.a. het schapen herden, dus hij was echt onvermoeibaar. Buster was vaak aan het rennen en bezig je mouw een maatje groter te maken en op het andere moment lag hij vredig slapend aan je voeten.
Steve was met zijn (jonge) 47 jaar onlangs gepensioeneerd, zijn huis verkocht, gezorgd dat hij geen schulden meer had en besloten om Australie rond te trekken. Zolang het kon en hij zich er fijn bij voelde. Zijn zoon kon hem nu zo'n 4 weken vergezellen vanwege de kerstvakantie en ook hij leek als een vis in het water op de camping. Erg leuk om Steve te horen klagen over de vroegere vrouwen in zijn leven en waar hij naar op zoek was. Wie weet ging hij nog naar Thailand en haalde hij er daar maar een vandaan, want die Australische vrouwen waren maar te complex en keken teveel televisie.
Op een van de ochtenden namen ze ons mee naar een mooi surfstrand in de buurt, zodat we naar hun surfkunsten konden kijken. Helaas waren er geen al te beste golven en hebben we boterhammen met pindakaas en jam gedeeld op het strand. Toen hij vroeg hij oud we eigenlijk waren, zei hij dat hij ons beiden op maximaal 25 jaar had geschat. Stefan knikte hierbij bevestigend, maar aangezien ik over twee maanden alweer 29 word was ik blij verrast. Toen zei Steve dat hij wel had ervaren dat bij mensen zoals wij die rondreizen en gelukkig zijn, het vaak moeilijk is de juiste leeftijd in te schatten. Omdat het gelukkig zijn er al wat jaartjes afhaalt.
Wij vroegen daarop aan Mitchell hoe oud hij was (wij dachten 16) en toen hij zei 14 jaar..maakte hij het een beetje ondeugend af met..." Yeah..I'm just happy.. ;) ".

Na twee avonden met hun bij het kampvuur te hebben gezeten, wijn en verhalen te hebben gedeeld, ik twee gigantische shampoo en conditioner flessen van Steve kreeg (zijn andere zoon was namelijk kapper) moesten we afscheid van ze nemen. Alsof we familie achterlieten in Prevelly reden we weg, hopend dat we ze misschien nog een keertje tegen zullen komen ergens tijdens de reis.