Hyden (Wave Rock) - Perth (Kerst) 24-26 December 2010

Na de nacht in Esperance in het YHA hostel, konden we na een vlug ontbijtje onze spullen terug in de auto gooien en aan de 400 km voor die dag beginnen. Op zich is 400 km niet zo ver (helemaal niet voor de Australiers die lange afstanden gewend zijn), maar als het zo warm buiten is en je airconditioning er mee kapt.......dan duurt het te lang! Gelukkig is Steef een kleine monteur in de dop en weet wat er op dat moment aan de auto mis was (iets met een snaar), maar die kon later pas worden vervangen.
Zwetend in de auto en wederom in het grote Niets, reden we richting Hyden. De weg er naar toe deed ons denken aan de rit door de Outback van twee jaar geleden. Toen reden we van Alice Springs helemaal naar Adelaide (en Melbourne), maar het landschap leek er weer veel op. Als je ook maar even de auto uit hopt voor een korte benen strek actie, zitten er alweer 1000 vliegen op je rug, in je oren, neus en ...ja eigenlijk overal.

Redelijk gesloopt en klaar met het auto rijden kwamen we halverwege de middag aan in Hyden, waar ook het typerende rossige zand alle wegen bedekt. De camping was prima gelegen aan de voet van de bekende Wave Rock, een gedeelte van een grote monoliet wat door erosie is gevormd tot een grote stenen golf. Ook de prijs voor onze plaats op de camping was maar 35 dollar, best laag vonden we dat.. terwijl je toch bij een toeristische attractie staat. Met stroom en een goede bbq in de buurt konden we voor die nacht ons eten klaarmaken en genieten van de warme, zachte wind die over de camping waaide. Ja...hier kregen we echt weer even het gevoel dat we echt in Australie waren..met de dierengeluiden, de temperatuur, het zand en een gigantische bak waar iedereen de lege bierblikjes in kon gooien.


Duizenden mieren kropen onze voeten heen terwijl we probeerden te koken, alleen kwamen we er al snel achter dat deze mieren (die precies op de Nederlandse kleine mier lijken) keihard kunnen bijten!! Onder begeleiding van onze mierendans maakten we wat biefstukjes en worstjes klaar voor de avondmaaltijd. Gelukkig werd het al snel donker en dat hield in dat zowel de mieren als de vliegen een pauze inlassen.

Wave Rock after sunset

Toen de zon bijna onder was zijn we nog snel even naar de Wave Rock toegelopen, waar we de laatste Japanners voor die dag tegenkwamen. Daarna waren we helemaal alleen bij het vreemde verschijnsel en in het donker werd het zelfs een beetje eng daar. We hebben nog wel wat coole foto's kunnen maken die avond.
Het begon harder te waaien en zoals we al eerder in Australie hadden geleerd, is dit vaak een "10 (-isch) minute warning". Dat houdt in dat je snel je spullen binnen moet leggen en zelf moet gaan schuilen, want een regenbui komt je kant op. Steef besloot nog wat aan de snaar te sleuten om de airco weer op gang te krijgen in de auto en kort nadat we onze tanden waren gaan poetsen in de gemeenschappelijke doucheruimtes, regenden het.
Na een nacht waarin het soms weer hard regende, dit zorgde voor een lekkere bries door de open raampjes in onze auto, werden we om 7 uur wakker. Voor de lange tocht terug naar Perth wilden we natuurlijk wel de Wave Rock nog in het daglicht bekijken. Een stuk vriendelijker als de nacht ervoor lag hij er deze ochtend bij en liet zich gewillig door alle toeristen beklimmen en fotograferen.
Ja, een indrukwekkend geval die Wave Rock. Maar misschien nog wel het idee dat al vele jaren voordat wij als toeristen er kwamen kijken....het al werd bezocht door andere volkeren is nog interessanter. Als wij het al bekijken met een vreemde blik, wat hebben zij wel niet van gedacht van een golf zomaar in de outback?

Wave Rock

Ok, terug in de auto! De airco deed het gelukkig weer en wij gingen op weg naar Singleton, terug naar surfboard shaper Darryl Wilkes..die de plank van Steef klaar had liggen.
Inmiddels heb ik al het filmpje van 'the making of' online geplaatst op onze blog, maar wij gingen dus de dag voor kerst bij de beste man langs. Grappig was dat toen wij eenmaal aangekomen bij hem, de werkplaats en winkel inliepen maar hem niet konden vinden. De plank hadden we al gevonden en bekeken, maar Darryl was nergens te bekennen en niemand reageerde ook op onze "hallo?" kreten.
Na een paar minuten keken we eens het hokje in waar hij de surfboards schuurt en daar stond hij, met zijn oorbescherming op haha. Hij had helemaal niets gehoord, goed van vertrouwen die Australiers..lekker de deur open laten staan kan in die kleine dorpjes.
De plank zag er super uit, Stefan blij, Darryl blij...ik minder blij...want die plank moest nu met ons mee de auto in. Ok,Ok, het pastte wel uiteindelijk.

Singleton lieten we achterwegen en reden door (met kerstmuts op) naar Perth. Een kleine week ervoor hadden we een camping gebeld en een plek gereserveerd voor de kerstdagen. Met de kennis dat hier het kerst en nieuwjaar hoogseizoen was aangebroken, leek het ons slim iets te reserveren.
Perth reden we voorbij en gingen iets verder naar boven langs de kust. Bij Yanchep lag het resort met camping waar we zijn moesten. Alleen nu was het geval toen we er eenmaal waren, dat het gedeelte waar wij 2 nachten zouden moeten staan..eruit zag alsof je op een parkeerplaats stond bij de MacDonalds. Enkele bomen moesten denk ik nog het 'natuurlijke' gevoel geven..maar tevergeefs. Toen ik (Lieve) nog naar het toilet ging en een mevrouw mij waarschuwde dat de avond ervoor spullen werden gejat van mensen daar..en dat ik op moest passen..had ik het redelijk gehad.

Kerst in Yanchep?? yeah...not

Moe, hongerig en geirriteerd over de camping besloten we (gelukkig) snel online met onze Vodafone dongel en laptop te kijken of we ergens een leuke hotel deal in Perth konden vinden. Als we onze kerstavond en dag op een parkeerplaats moesten vieren, zaten we toch liever op een plek waar je misschien een klein kerstboompje tegen kan komen.
Via Wotif.com hebben we binnen een korte tijd (en de tijd tikte wel door daar op die camping) een hotel gevonden in Perth die voor 87 dollar (p/nacht) met de kerst een mooie kamer MET keukentje aanboden. Wel wat duurder dan de camping natuurlijk, maar alles was beter dan de kerst als De Flodders te moeten vieren haha (die woonden trouwens nog in een Villa). Had ik al verteld dat de camping ook nog een aan een openbare weg lag, waar iedereen dus zo op voorbij kon rijden en het onbeveiligde terrein op kon komen? Nee? Nou dat dus..

uitzicht vanuit het Goodearth hotel, Perth

Het geld hebben we trouwens ook niet teruggekregen voor de twee gereserveerde nachten, want dat zou je 7 dagen van te voren moeten cancelen. Best knap als je minder dan 7 dagen ervoor opbelt om iets te bespreken.....
Eind goed al goed, na een kort ritje naar de stad hadden we een prima kamer in het zakencentrum..met bad, douche, keuken en een prachtig uitzicht over de Swan River.

Echt kerst hebben we niet gevierd, behalve wat familieleden bellen en lekker gekookt voor onszelf ;).