Nanga Bay - Monkey Mia - Quobba - Coral Bay 13-17 januari 2011

Rookhoestjes en dolfijnen

Kalbarri National Park lieten we achter ons en reden verder in onze 4WD door West Australie. Het was alweer half januari en voor ons gevoel begon de tijd te dringen om voor eind januari in Broome te zijn. Een van de hoogtepunten waar we de hele reis al naar uit hadden gekeken was het Ningaloo Reef, ten hoogte van Coral Bay en Exmouth. Maar voordat we daar aankwamen, zouden we eerst nog wat dolfijnen kunnen zien bij Monkey Mia.
Nanga Bay, zo'n 1,5 uur voor Monkey Mia, was voor ons weer een eindstation na een lange dag rijden.
Vlak ervoor kwamen we langs de Strombolites. Een van de oudste organismen op deze aarde die ieder jaar zo'n 3 mm groeien, liggen in het ondiepe water aan de kust. We waren al eerder bij zoiets dergelijks geweest vlakbij Mandurah, maar blijkbaar (wist een mevrouw te vertellen) waren die DOOD...en zijn we nu bij de juiste. Oh ok..mevrouw :S.

Het lijken kleine rotsen en zonder de bordjes met uitleg zou je er verder ook niet meer naar omkijken. Dat dachten waarschijnlijk ook de eerste handelaren in Australie, die vanuit de kust hun kamelen wol verscheepten. De karren sporen zijn nog duidelijk te zien tussen de Strombolites. Het opnieuw groeien tot dezelfde hoogte kan namelijk eeuwen duren...OEPS.

Het Nanga Bay Resort was een hele grote camping, met ook cabins en stapelbedden (hostel achtige) kamers. Voor ieder wat wils dus.
Bij het inchecken stond er een verrimpelde mevrouw achter de toonbank, luid hoestend inclusief rochelende ondertoon. Voor de rest was er niemand te bekennen in het restaurant en winkeltje wat in hetzelfde gebouw als de receptie zat.
Het hele park was aardig leeg en behalve 1 gezin en (natuurlijk) "Ze Germans", was er niemand om te bekijken of mee te praten. We konden erg prettig onder wat bomen kamperen en genoten van het zachte briesje wat van het strand afkwam. De camping was namelijk wel gelijk gelegen aan het strand. Ook al was het meer een visstrand dan een zwemstrand, kon je je wel indenken dat wanneer het hier druk is..het erg gezellig kan zijn.
Na weer een avond zweten in de auto (en ons filmpje te hebben opgenomen over de auto) reden de volgende ochtend weer op tijd verder. Op weg naar Monkey Mia!
We wilden 2 avonden proberen te blijven op deze locatie, om even bij te komen van de warmte en ook wat was te doen. Op weg er naar toe kwamen we langs het bekende Shell Beach, overal waar je keek lagen witte, kleine schelpjes en de laag kon wel zo'n 12 meter diep zijn. We betrapten ons erop dat we het eigenlijk niet heel erg boeiend vonden. De avond ervoor bij de camping in Nanga Bay, lagen er langs het strand net zoveel witte schelpjes...en die waren nog niet platgelopen door de vele toeristen. Je gaat je dan afvragen hoe lang zo'n strand nog een toeristische attractie kan blijven, tot het  gewoon verpest wordt door de voetstappen van toeristen?

De gebruikelijke foto's genomen van ons in het water en tussen de schelpen, toen weer in de auto richting Monkey Mia.
Natuurlijk kwamen we weer een attractie tegen en ook al heb je geen zin, moet je er toch even stoppen " nu we er toch zijn" ;).
Het was een Marine Centre waar ook ieder uur de haaien gevoerd werden. We kregen een rondleiding en uitleg over vissen, schildpadden en slangen die direct daar aan de kust leefden. Terwijl we aandachtig luisterden, genoten de muggen weer eens van mijn bloed (niet fijn!). We kregen uiteindelijk nog de langverwachte voederactie bij de haaien te zien, wat zo snel voorbij was dat ik blij ben dat ik het heb gefilmd haha. Nou ja....blijkbaar blijven het gelukkig wel wilde dieren en gaan ze niet poseren voor de toeristen;).
We hoorden van de jongen achter de kassa dat door het slechte weer kort ervoor, veel wegen afgesloten waren helemaal naar boven in het puntje van de Peninsula. Erg jammer vond Steef, die wilde wel weer even lekker gaan offroaden. Ik dacht :" gelukkig blijft het servies heel..;)".

Ok, nu ECHT naar Monkey Mia! Je moet entreegeld betalen voor het "park", oftewel als je een poging wil doen dolfijnen te bekijken, maar daarnaast is er ook maar 1 resort met camping wat gelegen ligt net na dit betalingspunt. Wat toevallig.
We besloten in de auto te slapen voor in ieder geval 1 nacht om te bekijken hoe het 's nachts met de warmte op de camping zat . De tweede nacht hebben we overigens in een kamer geslapen...met ventilator...dat was wel nodig!
Direct aan het strand lag het resort en ideaal voor wat gesnorkel en rustig ronddobberen. We zagen schildpadden en Stingrays voorbij zwemmen onder water..en zelfs ik had vriendjes gemaakt met kleine witte visjes.
In de avond toen ik de was aan het ophangen was, kwam er ineens uit de bush net naast de camping (en naast onze plek) een Emu het terrein op.

schone was en nieuwsgierige Emu

Als je er zo naast staat krijg je pas door hoe groot zo'n beest is en hoe scherp zijn poten en bek eruit zien. De Emu scheen mij wel interessant te vinden en bleef om de auto hangen, ik kroop daarop hysterisch in de auto...Stefan lachend achterlatend. Nadat de Emu een kado achterliet in de vorm van een stomende....ja juist ja...ging hij de buren vervelen. Ik heb hem niet meer gezien, misschien is hij wel op de BBQ beland ergens ;).
De volgende ochtend sloten we aan bij de kuddedieren die allemaal om half 8 op het strand staan om het voederen van de dolfijnen te bekijken. We hadden blijkbaar geluk....er stonden met ons zo'n 100 andere mensen (haha ik moet er nu nog steeds om lachen)..de ochtend ervoor waren er maar 15 mensen (aldus onze buurman). We hadden er al niet heel erg veel van verwacht en op zich op internet al veel foto's en verhalen er over gezien en gelezen. Je wacht eerst een tijd aan de kant, dan pas mag je met z'n allen naar voren het water in tot je enkels en daarna vooral niet bewegen. Anders krijgen de dolfijnen namelijk stress. Enkele lucky bastards worden uitgekozen 1 vis te geven aan een dolfijn en dan is de emmer leeg (dit moeten de dolfijnen ook echt kunnen zien, anders blijven ze wachten op meer). Ik denk dat het voor die 4 mensen die uit worden gekozen een super ervaring is, voor de rest..die is toe aan een bakje koffie erna ;).

Het leuke van het resort was wel, dat we de tweede dag heel relaxt konden doen. Een beetje in de bar hangen, dan weer wat zwemmen of even een dutje doen in de kamer. Het snorkelen was op die dag helemaal leuk, omdat wat dolfijnen besloten gewoon gezellig de mensen te laten schrikken terwijl ze in het water lagen. Dat was vooral een leuk gezicht voor ons, wij zagen ze al aankomen maar veel mensen dobberend in het water niet. De eerste reactie is vaak : HAAI??! oh nee...dolfijn ...
Heel schattig was dat een van de dolfijnen een kleintje had en het was alsof de moeder haar kind kennis liet maken met de mensen: " Zo baby, dit zijn al die gekken die nou naar ons komen kijken en gratis eten geven..vooral schattig doen".
Het relaxen was voorbij en we begonnen aan de reis helemaal richting Exmouth. We zouden twee stops maken in de tussentijd en de eerste stop was bij het Quobba Station.

afgebrokkelde weg richting Quobba

Via Geraldton en daarna door het eerder onder water gelopen Carnarvon, zouden we bij Quobba uitkomen. In Carnarvon was duidelijk de nasleep te zien en te voelen van de Flooding (overstromingen). Hele stukken straat waren verdwenen of staken omhoog. Op de muur van het tankstation was duidelijk de lijn te zien van hoe hoog het water had gestaan en bij het gesloten winkeltje hingen de draden uit het plafond. 

Best heftig, zelfs zo was te merken hoeveel kracht het water kan hebben bij zo'n overstroming.
Na ruim een uur over een half ondergelopen en hobbelige weg te hebben gereden kwamen we uit bij het Quobba Station. Gelukkig konden we in een van de huisjes (met ventilatoren) slapen voor een lage prijs (zelf beddengoed meenemen en misschien is niet alles schoon, want familie had er gelogeerd). Het uitzicht wat het met zich meebracht was echt geweldig! Direct aan het strand, alsof je de enige was aan dit stukje kust in Australie. 

Dolfijnen zwommen in de verte en later zagen we hele grote vissen (misschien tonijnen) zich tegoed doen aan kleinere visjes, al springend uit het water. Zeker een aanrader om een van de twee huisjes te huren als je naar Quobba gaat. Er konden zelfs nog 4 slapers bij in de twee stapelbedden, maar die hadden wij natuurlijk niet nodig. Ja echt een mooie plek.
Het slapen ging voor mij niet helemaal geweldig die nacht, de ventilatoren sloegen 's nachts af en het werd bloedheet. Maar in de ochtend maakte het uitzicht en de opkomende zon veel goed. Nog even langs de Blowholes die Quobba ook zo bekend maken en we waren weer op weg.

Blowholes

We gingen er van uit dat Coral Bay een grotere stad was en op zich is het best fijn af en toe weer in de bewoonde wereld terecht te komen. Coral Bay was echter 1 straat, een klein winkelcentrum, een hostel en 3 resorts/ caravanparks. Wederom zorgde de hitte ervoor dat we besloten uit te wijken naar een hostel in plaats van weg te bakken op de camping. Met een erg basic kamer, maar met een airco waren we zeer tevreden. Hier hebben we denk ik tijdens onze hele West Kust reis het gezelligst gesnorkeld. Grote vissen zwommen met ons mee en we konden over het begin stuk van het Ningaloo Reef zwemmen. Nog meer gekleurde kleine visjes en koraal doemde dan voor je ogen op, heel gaaf. Zelfs ik durfde eens te snorkelen en we hebben er zeker een paar uur ingelegen.
Tja voor de rest is er niet zoveel in Coral Bay, je moet je ook echt aanpassen aan de warmte en gewoon rustig wat eten, drinken, zwemmen, of gewoon niets doen. Zelfs in de avond bleef het buiten erg warm, maar in onze kamer met 23 graden was het heerlijk!