Cervantes -Dongara St. Denison - Kalbarri 9-12 januari 2011

"Dag hondjes en schaapjes" zeiden we toen we wegreden uit Bindoon. De trip zou dit keer leiden naar een plaats meer naar de kust (en hopelijk met een frisser windje). Cervantes was waar we een camping zouden zoeken en in de buurt van het stadje lagen de bekende Pinnacles. Deze pilaren van limestone steken soms wel een paar meter boven de zandige ondergrond uit en met z'n allen zorgen ze voor een vreemde stille plek.

Wij gingen natuurlijk weer eens op het heetst van de dag daar kijken, dus er werd wat afgezweet. De flessen water die we op elke camping bijvullen, komen daarbij goed van pas :). Er schijnen een heleboel beesten te leven op, in en rondom de Pinnacles. In het bezoekerscentrum aan de rand van het " Pinnacle veld" kun je de achtergrond lezen hoe ze zijn gevormd (gelukkig heb ik foto's genomen, want ik kan zoiets nooit onthouden), hoe oud ze zijn en ook wat voor dieren het huisvest. Vooral de spinnen en slangen maakten indruk op me......en van binnen maar van geluk zuchten dat je er geen bent tegengekomen terwijl je dartelend en foto's makend er tussendoor liep. 

Cervantes lag een aantal kilometer boven Lancelin, waar we net na de de kerst een paar dagen hebben gezeten. Wat we echter nog niet in Lancelin hadden gedaan, was het sandboarden. De duinen gelegen in Lancelin zorgen ieder jaar weer voor vele toeristen die sandboards kunnen huren en van de duinen kunnen roetsen. Ze liggen overigens niet gelijk aan zee, maar wat meer het land in. Daarom is het waarschijnlijk ook zo'n goede toeristen attractie, omdat na een paar minuten rijden op een verharde weg, je ineens in een woestijn staat.

OK, wij na een nachtje camping in Cervantes onderweg naar Lancelin om daar eens te gaan sandboarden.

Ik huurde de slee versie en Steef natuurlijk de snowboard versie van een sandboard. We waren expres tussen 9 en 10 in Lancelin, omdat we de hitte voor wilden zijn. Maar in het warme seizoen..is de 'hitte voor zijn' waarschijnlijk om 6 uur in de ochtend haha. Niemand anders was te bekennen in de woestijn en wij werkten ons al zwoegend en (weer) zwetend de duinen op. Met een beetje wax (van een kaars) vetten we onze boards en in daar ging ie dan.....

Naar beneden ging gepaard met veel zand in: ogen, mond, shirt...en onderbroek. Naar boven was nog erger! Het waaide die dag ongelofelijk hard en mijn kauwgom was van zand geworden. Na een stuk of vier keer in het zand te zijn verdwenen gaven we het maar op....dit is een sport wat echt niet in de zomer gedaan moet worden..en vooral niet als het hard waait! ;)

Met zand echt overal............ reden we richting het noorden en besloten we verder te rijden richting Jurien Bay. Dat leek ons een leuke plek om te overnachten. Nou niet dus haha, er was werkelijk niets en tenzij je heeeeeeeeel erg geïnteresseerd bent in een dagje vissen in de zomer...met verder niemand dan zou je vooral moeten gaan. We werden een beetje triest van de rust die hing in het plaatsje en reden daarom maar verder totdat we hopelijk een leuker stadje tegenkwamen. 

En dat deden we! Op de weg naar het leuke plaatsje Dongora reden we nog langs een zoutmeer, die er in Australie wel vaker te vinden zijn. Door het proces van het zoutwinnen kleurt het hele meer roze..en dat levert wat mooie foto's op. 

Dongara- St. Denison was echt een geschenk uit de hemel. Een kleine haven, wat schattige winkeltjes en best veel mogelijkheden qua accommodatie. Zo bleek ook dat we konden onderhandelen over prijzen ("heeeey we doen nog even een rondje stad en kijken even verder is dat goed?"). UIteindelijk kwamen we bij een mooi park uit aan zee en huurden daar een cabin voor twee dagen. Het was ook daar erg warm tot in de avond dus een cabin met airco was zeer welkom. De cabin had een goed bed, een tv, waterkoker en broodrooster, bestek, borden, een koelkast en ook een ruime badkamer. Dat alles voor een goede prijs...en oh wacht je kreeg er ook gratis...MUIZEN BIJ. Muizenkeutels in ons bed..onder ons bed....en toen we goed gingen zoeken...vonden we 6 muizenvallen in de 8 vierkante meter die we hadden gehuurd. Na er 1 nacht te hebben gezeten waarna de "mouse awareness" iets te groot begon te worden, besloten we eens te kijken bij een van de buren. Snel reden we naar een ander park aan de andere kant van het stadje en hier vonden we voor dezelfde prijs een nog betere cabin! Snel reden we terug naar het andere park en Steef confronteerde de vrouw achter de balie nog met de vraag: "Weet u dat u een serieus muizen probleem heeft?" 

Waarop zij droog antwoordde: " Ja, maar ja we hebben gewoon geen controle over de muizen..." 

Steef:" Vindt u het niet meer dan normaal dit van te voren te melden aan uw klanten?"

"Ja nee, dan komt er natuurlijk niemand meer.." vervolgde de mevrouw, waarna Steef stomverbaasd besloot hier geen woord verder aan vuil te maken.

Ach nou jaaaa, alle irritaties op een stokje konden ons niet deren, want we hadden voor de tweede nacht in Dongara een top locatie om te overnachten. In een roze huisje, met alle voorzieningen en ...AIRCO (en geen muizen;)). Helemaal tot rust gekomen en spelend in de zee (met Steefs surfplank) konden we die dag nog in het blauwe water liggen. 

Twee dagen vlogen voorbij en na de auto schoon te hebben gemaakt en alles weer opnieuw een plek te hebben gegeven, gingen we op weg naar Kalbarri. Kalbarri was weer meer naar het noorden en lag gelegen aan het Kalbarri National Park. De kustlijn was prachtig om te zien en hoge kliffen zorgden voor mooie uitzichtpunten. De lichtblauwe en donkerblauwe vlakken in zee had ik nog nooit zo duidelijk gezien. 

Door de overstromingen in Carnarvon meer naar boven een paar weken ervoor was het zee water, wat overging in de rivier, helemaal bruin geworden. Waar mensen normaal gesproken lekker konden zwemmen, kon je nu alleen een beetje pootjebaden..of in ieder geval 'niet met je hoofd onder water gaan'. De bruine chocolade golven die uit de zee kwamen waren echt apart om te zien.

We kozen een camping uit en in best opvallend hoog kriebelend gras parkeerden we de auto. 

De volgende dag reden we door het Kalbarri National Park. Een uitgestrekt park met lage begroeiing, maar af en toe een uitzicht waar je U tegen zegt. De rivier loopt al slingerend door het dal heen en je kan zo honderden meters naar beneden staren vanaf de uitkijkpunten. De "Natures Window" is wederom een toeristische attractie binnen het park en na een stuk 'offroad' (wat ook te doen is met een normale auto of busje, als je maar rustig rijdt) parkeer je de auto en volg je wandelend wat bordjes. Water meenemen is hier zeker een must (waren wij vergeten), want een tijdje in die hitte ook al is het maar een paar honderd meter lopen maakt je dorstig! Na wat geklauter over rotsen kwamen we bij the Natures Window aan en maakten wat foto's.  

Gelukkig biedt het raam ook wat schaduw, dus met wat Duitsers en een Australisch gezin konden we uitpuffen met uitzicht op het Kalbarri National Park.

Nu alleen nog terug naar de auto.......