Hoe het verder ging in Sydney ... 3 - 9 December 2010

Sydney blijft voor ons nog steeds ons tweede huis, helemaal aan de andere kant van de wereld ten opzichte van het kleine Nederland.
Toch merkten we wel de kleine veranderingen nu we voor de tweede keer samen er waren. Er niet meer zitten voor stage en werk zorgde ervoor dat we als verdwaalde toeristen rondwandelden. Niet dat we echt de weg kwijt waren, maar juist het gevoel van het wonen en werken in de stad was toch weg. Zonder vast woonadres, waren we voor de buitenwereld "gewone toeristen", wisten zij echter veel dat we heus nog wel wisten hoe we ergens in het zakencentrum en daarbuiten moesten komen. Naast ons gemopper op de kleine veranderingen zoals wat prijzen van het openbaar vervoer, genoten we zeker van het doelloos rondwandelen. Niet zo gedwongen om alle toeristische hotspots te bezoeken, brachten we aardig relaxt onze dagen door (die overigens zo omvlogen).
Nu ik eraan denk, ik heb het Opera House niet eens op de foto gezet, ach..dat komt in Februari nog wel ;-)...luxe probleem.

Enkele highlights tijdens onze eerste week in Australie, was de reunie met Maret die ook aan het rondreizen is in Australie...en zij gaat waar het voor haar interessant is. Ze kwam twee weken voordat wij allemaal naar Australie zouden vertrekken nog bij ons thuis eten, zodat we alvast wat over Sydney konden kletsen. Erg leuk was het om haar in de stad uiteindelijk te zien, toen we op een warme dag in de Botanic Gardens afspraken.

met Maret

Spontaan en sociaal als ze is had ze al vriendjes gemaakt in het hostel en was haar stem al aardig schor van de avondjes in de kroeg. Wij luisterden er naar als twee gepensioeneerde Sydney-experts en knikten goedkeurend van: "Goed zo chick, zo hoort het in Sydney".







 

Sinterklaas met de Nederlanders

Ook was het op de zondag na aankomst Sinterklaas (ja ook in Australie natuurlijk, de Sint doet niet zo moeilijk).
Via MeetUp.com was ik in Februari van dit jaar in contact gekomen met vele Nederlanders die nu in Sydney wonen. Af en toe hadden ze al een borrel samen, of een leuke get together wanneer Nederland moest voetballen. Nu hadden we geregeld dat we op zondag 5 December Sinterklaas zouden vieren, in een park met uitzicht op de Harbour Bridge en het stadscentrum. Uiteindelijk kwamen er zo'n 18 mensen naar de meeting (wat overigens een lunch was) en brachten wat lekkere dingen mee en eventueel een klein kadootje om uit te wisselen. Leuk om op deze manier nieuwe mensen te leren kennen en hun achtergrond wat ze naar Sydney heeft gebracht.
Een ander hoogtepunt van die week was het afnemen van het eerste interview met een Nederlander die had gereageerd op onze oproep. Semra was de gelukkige (of eigenlijk wij, want we hebben het interview helemaal over moeten doen vanwege een "de camera heeft niets opgenomen - geval" ). Semra werkte heel geduldig mee en waarschijnlijk door haar journalistieke achtergrond, stond ze ook erg open voor het gehele project. Uitgebreid gaf ze antwoorden op al mijn vragen en hield dat enthousiasme vast voor wel 2 uur lang.
Zo sukkelden we een beetje verder tijdens ons verblijf in Sydney, op een gegeven moment zelfs aardig verveeld...we waren wel klaar om aan ons West Kust avontuur te beginnen! Stefan had al meerdere malen contact gehad met Mitch, de vorige eigenaar, en die had de auto al helemaal schoon en in tip top conditie klaarstaan.
De avond voor ons vertrek naar Perth spraken we voor het avondeten nog af met Janine, een oud collega van mij die als Canadese al een jaar of 3 nu in Sydney woont en werkt. Woonachtig in Newtown spraken we daar met haar af. 

Janine en Lieve in Newtown

Newtown is een buitenwijk van Sydney, waar veel studenten, moderne hippies en alternatievelingen wonen. Veel restaurantjes, tweedehands winkeltjes en muziekwinkels zorgen voor een gekleurd straatbeeld en dan hebben we het nog niet eens over de mensen die er rondlopen;).
In een restaurant met een naam zoiets als Funky House, werd ons eten geserveerd onder het geluid van de live jazz band. Erg luid!..maar funky.
Nadat we elkaar ongeveer een uur niet hebben kunnen verstaan en bijgekletst hadden, zover dat dus kon, moesten Steef en ik alweer afscheid van haar nemen, omdat we al onze spullen nog moesten inpakken voor de volgende ochtend.
Eindelijk zou het nieuwe en nog onbekende onderdeel van ons reis beginnen, waar we al maanden naar uit hadden gekeken!