Na 11 uur, eindelijk in Sydney! Oh nee...London.

Dit was waarschijnlijk het moment waar we op zaten te wachten, toen het thuis allemaal zo lekker liep. De reis was geboekt, alles een beetje uitgestippeld, een oppas geregeld voor de kat en voor ons huis en ook nog een auto gekocht in Australie! Het kon allemaal niet beter..oh oh ooooh..wat een geluk.

Dan begin je aan je reis en ja hoor wie is de dwarsbomer? HET WEER...

Ja, daar hadden we nog geen rekening mee gehouden...het stormachtige, winterse vriesweer wat Nederland en andere Europese landen in haar greep houdt.

De dag van vertrek...

nadat we ons huisje (opgeruimd) achter hadden gelaten en bij de ouders van Steef aankwamen met onze tassen en koffer, waren we er erg klaar voor om naar Schiphol te gaan. Eindelijk een rustmoment en in de auto zitten met het zonnetje wat lekker scheen... en van de sneeuwchaos/ files van de dagen ervoor was niets meer te merken.

We kwamen ruim op tijd aan op Schiphol en na de incheck wat ook soepel verliep, hadden we nog tijd om wat te drinken met de familie en ons vriendinnetje Mayo die ons ook nog gedag kwam zeggen. Om half 8 zouden we vliegen, dus rond 5 uur zijn we langs de douane gelopen om daarna gewoon wat rond te hangen en de gate op te zoeken.

En toen....

drie kwartier voor vertrek van ons vliegtuig verscheen op het digitale bord de woorden 'delayed, new departure 20.15.'

Hmm ok, gelijk drie kwartier vertraging dus..ok maakt niet uit we hadden op London Heathrow nog wel de kans onze aansluitende vlucht naar Sydney te halen. Bij onze gate kregen we het-altijd-feest-fouilleer-gebeuren en konden een beetje beschaamd weer gaan zitten in de wachtruimte (dit ook omdat Stefan nog een spuitbus met deo in een van de tassen had laten zitten, Steef tegen beveilingingsbeambte: "nah! die was ik al weken kwijt! Mag m zeker nu niet meer meenemen...? "

Het feit dat er op dat moment (zo'n 45 minuten voor vertrek) nog geen vliegtuig bij de gate stond, had ook al een aanwijzing kunnen zijn dat het een lange avond werd. Vanaf dat punt ging het vertragingsverhaal redelijk snel, telkens als je je hoofd omdraaide en het bord bekeek was de departure time weer veranderd en dit liep uiteindelijk op tot kwart over 11 's avonds. Op dat punt waren we al gedeeltelijk in de rouw omdat we wisten dat we de aansluitende vlucht hadden gemist...en vluchten erna ook (waaronder de laatste van de avond). We zouden op London Heathrow stranden.

We konden met z'n allen ook niet in de gate blijven zitten, het personeel werd een beetje zenuwachtig van 80 paar starende ogen, dus we werden naar buiten geleid en kregen wat eet bonnen toegestopt. Met een laatste mededeling dat het vliegtuig er echt zou zijn om om kwart over elf te kunnen vertrekken. En de reden van vertraging was dat er een laag ijs op het vliegtuig lag (in London) en dat die er eerst afgehaald moest worden. Het vliegtuig moest nog even warm geknuffeld worden ;)

Aan boord van het vliegtuig...

hier weten we beiden niet zoveel meer van, we vielen gelijk in slaap haha...maar het was een erg schokkerige vlucht met veel zijwinden, dus erg blij toen we veilig op London Heathrow aankwamen. 

Er zou iemand van British Airways ons opwachten en alles vertellen over het 'hoe nu verder?' Eerst die mevrouw straal voorbij gelopen, aangezien ze strategisch gelijk aan het begin van de sluis stond..dus je wandelde er zo voorbij, maar toen we de woorden "no more hotels available" hoorden, liepen we snel terug.

Door het slechte weer zaten alle hotels die de vliegtuigmaatschappijen contacten als ze kamers nodig hebben, helemaal vol. Wij kregen dus een papier mee met een nummer wat we zelf moesten bellen, om te zien welke vlucht we zouden nemen de volgende dag naar Sydney. Dit nummer is te bereiken van 6 uur in de ochtend tot 10 uur in de avond......het was toen net middernacht in London.

Op onze vraag hoe het verder moest met het overnachten werd geantwoord dat we het zelf moesten regelen. 

Daar sta je dan haha, middernacht de beste tijd om nog een hotel te boeken...en totaal onverwachts in London met die overheerlijke kou om het compleet te maken. We waren natuurlijk al ingesteld op het lekkere Australische weer, dus we liepen nog net niet op onze slippers rond.

Om dit lange verhaal wat korter te houden lieve lezers...

gelukkig konden we door wat mensen in Nederland wakker te bellen nog een hotelkamer regelen in London, zo'n 15 minuten met de taxi vanaf Heathrow. We hebben gelukkig wat slaap kunnen inhalen en daarmee ook de frustraties van ons laten afglijden. Stefan heeft vanochtend het magische nummer gebeld en we staan geboekt op de vlucht van half 10 vanavond...hopen dat die geen last heeft van ijs op de vleugels.

Tot zover het eerste verslag van ons op reis...uit het verre land Great Britain. We kunnen nog bijna zwaaien naar elkaar mensen in Nederland! De volgende keer...wie weet waar we dan weer belanden. Ik ga zo maar eens uit het raam kijken, waar we op dit moment in hemelsnaam zitten...